| |
[I][color=black][font=georgia]
Είναι της νύχτας τα θεριά
Σε δάκρυα τυλιγμένα
Κακοκαιριά, καλοκαιριά
Κι εκείνα βουρλισμένα
Βροντάνε κι αστραφτοκοπούν, τελώνια του αοράτου
Κι όσους απ’ έρωτα κοπούν και γνέφουν του θανάτου
Σαν καλαμιές λυγίζουνε και σαν κλαριά τους σπάνε
Είναι της νύχτας ο σκοπός
Πιο κόκκινος από αίμα
Σαν τραγουδάει ο Σκοτεινός
Της ζήσης του το τέρμα
Φωνή που τρέχει και κυλά, κι όλη τη γης ποτίζει
Μικρή πληγή που τραγουδά, τίποτα δε λογίζει
Πληγή μικρή που ασήμισε, στου φεγγαριού το ξόδι
[/B][/align]
[/color][/font][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
