| |
Γυρνουσε απο το μπαρ που συνηθιζε να τα πινει.Θα ηταν δεν θα ηταν 3.Στο ραδιοφωνο
επαιζε κατι απο Sweet Smoke.Το σαραβαλο του αγκομαχουσε να ανεβει τις 2 απανωτες
ανηφορες.Εστριψε αριστερα και παρκαρε στην γωνια.Και να μου το χτυπησει
καποιος χαρη θα μου κανει σκεφτηκε.Βγηκε εξω και κατουρησε στο φτερο.Βρηκε το κλειδι
και μπηκε στο σπιτι του.Ανεβηκε την σκαλα που οδηγουσε στην ταρατσα.Ανοιξε την τζαμενια
πορτα και μπηκε στο δωμα.Εψαξε για το φως.Πατησε τον διακοπτη τιποτα."Καηκε" ειπε.
"Αυριο" συμπληρωσε.Εβγαλε τα ρουχα του και τα πεταξε στην καρεκλα.Πλησιασε ψαχουλευτα
προς το κρεβατι του.Το βρηκε και ξαπλωσε.Τιναχθηκε πανω σαν να τον χτυπησε το ρευμα.
"Καποιος ειναι.Καποιος πουστης ειναι στο κρεβατι μου"μονολογησε."Ποιος ειναι εκει;
Ειπε.Δεν πηρε απαντηση.Ξαναρωτησε.Τιποτα.Δεν μπορουσε να δωσει λογικη εξηγηση.
Τι σκατα γυρευε στο κρεβατι μου;Ποιος ηταν;Δεν μπορει να ηταν κλεφτης.Τελικα
αποφασισε να βρει τον φακο του.Τον αναψε και τον εστρεψε στο προσωπο του αγνωστου.
Το αιμα στις φλεβες του παγωσε.Ο φακος του επεσε απο τα χερια.Αρχισε να τρεχει
προς την αντιθετη κατευθυνση.Κατεβηκε την σκαλα βγηκε εξω μπηκε στο αμαξι
αρχισε να απομακρυνεται οσο πιο γρηγορα μπορουσε.Δεν μπορει να ειναι δυνατον
ελεγε και ξαναλεγε.Ηθελε τσιγαρο.Τα ειχε ξεχασει πανω.Τοτε καταλαβε οτι ηταν
με το σωβρακο.Βρηκε κατι ψιλα στο ντουλαπακι.Βρηκε ανοιχτο περιπτερο και κατεβηκε.
"Δυσκολη νυχτα ε;"του ειπε ο περιπτερας.
Ε;εκανε αυτος.
"Τι σου συνεβει ρε φιλε;"
"Πουλας τσιγαρα ή φλυαρια;Απο το δευτερο δεν αγοραζω.
"Τα λεφτα μιλανε.Να προσεχεις ε;.
"Κι εσυ".
Ξαναμπηκε στο αυτοκινητο.Πηρε 2-3 γερες τζουρες.Προσπαθησε να εκλογικευσει.
Αυτο που ειδε ηταν μια παραισθηση.Δεν υπηρχε.Ηταν αποτελεσμα του αλκοολ.
Επρεπε να αλλαξει στεκι.Τα ποτα ηταν χαλια.Ναι αυτο ηταν.Μολις ξαναγυρνουσε
σπιτι του ολα θα ηταν ενταξει.Χαχα τι ανοητος που υπηρξα σκεφτηκε.Εκανε
αλλο ενα τσιγαρο γεμισε αυτοπεποιθηση και πηρε τον δρομο της επιστροφης.
Εφτασε εξω απο την τζαμενια πορτα.Την ανοιξε.Εψαξε για τον φακο.Τον βρηκε
πεσμενο κατω.Τον αναψε.Φωτισε το ταβανι το πατωμα το τραπεζι τα ποδια του
που πλησιαζαν στο κρεβατι και τελικα το κρεβατι."Σκατα"φωναξε οταν ειδε καποιον
ξαπλωμενο ανασκελα.Πλησιασε πιο πολυ και εστιασε στο προσωπο του.
"Σκατα σκατα"ξαναφωναξε.Του ρθε να χυσει και να κατουρησει μαζι.Να κρυφτει
και να ζησει στους υπονομους γραψοντας μια νουβελα για την αγνωστη κορη της Παναγιας που ζει
ακομα σε καποια σπηλια.
Τοτε ξαφνικα το φως ξαναρθε.Εκλεισε τον φακο.Στο κρεβατι του ηταν ταβλιασμενο το σωμα του.
Δεν εδειχνε σημεια ζωης.Πλησιασε παλι.Εβαλε το αυτι του στην καρδια.Τιποτα.Εψαξε για σφυγμο.
Δεν βρηκε.Τα ματια του ηταν καρφωμενα στο κενο.Ειμαι νεκρος σκεφτηκε.Θελω να πω αυτος ειναι νεκρος
αλλα αυτος ειμαι εγω.Ηθελε να βεβαιωθει.Εψαξε για την πληγη που ειχε στο αυτι.Την βρηκε.
Για το μισοσβησμενο τατουαζ στο μπρατσο.Το ειχε.Για την ουλη που ειχε πανω στο φρυδι
απο πετρα που ειχε φαει.Ηταν εκει.Ολα εμοιαζαν.Ολα ταιριαζαν.Ολα ηταν σωστα.Ολα ηταν παραλογα.
Βρηκε ενα μισοτελειωμενο μπουκαλι ουισκι και αραξε στον καναπε απεναντι απο το πτωμα του
εαυτου του.Υπαρχουν 2 δεδομενα σκεφτηκε.Πρωτον ειμαι νεκρος και δευτερον ειμαι ζωντανος.
Ποτε δεν θα καταλαβω πως και γιατι.Ας ασχοληθω με τις λεπτομερειες.Τι θα γινει με το πτωμα;
Δεν θα αρχισει να βρωμαει;Καπου δεν πρεπει να το ξεφορτωθω για να μην καταλαβει κανεις
τιποτα;Τοτε εντελως απροσδοκητα του ηρθε η πιο αλλοκοτη ιδεα.Κι αν ειμαι ο ηρωας καποιας
ιστοριας ενος συγραφεα;Αν ο συγραφεας ειναι παρανοικος και θελει να γνωριζω για την ανυπαρξια
μου επειδη πιθανοτατα ηδονιζεται;Αυτος λοιπον ειναι ο θεος ενας γραφιας της κακιας ωρας
και εμεις τα αναλωσιμα πιονια του που παιζουν τον ρολο τους σε ηλιθιες αυτοτελεις ιστοριες;
"Καριολη σε σενα το λεω που γραφεις δεν σε φοβαμαι και δεν θα κανω οτι με βαζεις να κανω".
"Θεε,συγγραφεα ή οπως διαολο σε λενε καλυτερα να με σκοτωσεις και μενα".
Ξαπλωσε διπλα στο πτωμα του.Αυτος με εβαλε να ξαπλωσω σκεφτηκε.Ειναι τρελα ειναι παρανοια
ειναι το τελος.Ακομα και αν δεν κανω τιποτα δικια του ιδεα θα ειναι.Ειμαι καταδικασμενος.
Γιατι να γνωριζω;Σε ενα επιπεδο ειμαι νεκρος.Σε αλλο επιπεδο ειμαι ζωντανος.Αυτα τα επιπεδα
συναντηθηκαν.Για την καυλα αυτου που γραφει.Φανταζομαι θα υπαρχουν εκατονταδες χιλιαδες
σωσιες μου εγκλωβισμενοι σε μια κολλα χαρτι.Μην τον αφησεις να σκεφτει.Κινησου πιο γρηγορα
απο την σκεψη του.Του αρεσει ο θανατος.Ζησε.Το πτωμα σκεψου σκεψου.Δεν ειναι νεκρο.
Ανακατεψε ουισκι και τα ψυχοφαρμακα μαζι και επεσε σε κωμα.Ηρθε απο τον πλανητη πολλαπλοι οργασμοι.
Εκει δεν δουλευουν δεν τρωνε δεν πινουν δεν χεζουν δεν σκεφτονται δεν εχουν τεχνες επιστημες
μονο γαμιουνται ναι αυτο μονο γαμιουνται.Βαρεθηκε και βρηκε μια διεξοδο ενα τροπο να μεταφερθει
σε παραλληλο συμπαν και νατος.Χαλασε του την ροη.Γαμησε του την ιστορια.Ιτια ιτια οδοντοβουρτσα,σκατα
ασβου μηλοπιτα.Ανθρωπακο μου ξυπνα ξυπνα ξυπνα τωρα.
Ξυπναει.Κυριε Ταμπασκο με ακουτε;Κυριε Ταμπασκο;
Ναι... ποιος ειναι ο συγγραφεας;
Πολυ θα το ηθελα αλλα προς το παρον ειμαι ενας απλος ψυχιατρος.
Που βρισκομαι;
Σε ενα δημοσιο ψυχιατρειο.Ξερετε ξεφυγατε λιγο.
Δεν ειναι δικα σας λογια αυτα
Δεν ειναι;Μηπως ειναι του συγγραφεα που αναφερατε στο παραληρημα σας;
Ακριβως ειμαστε ολοι μαριονετες χωρις βουληση.Το οτι το γνωριζουμε
δεν σημαινει οτι μπορουμε να το αλλαξουμε.Εισαι στα ιδια σκατα
χωμενος με εμενα.Σε λυπαμαι το ιδιο.
Κυριε Ταμπασκο εχετε σκεφτει την πιθανοτητα να κανετε λαθος;
Το πτωμα στο σπιτι μου το ειδατε;Τι εχετε να πειτε γι αυτο;
Ο συγγραφεας γελαει μαζι μου παιζει με τα νευρα μου.Με εβαλε
να διαλλεξω αναμεσα στην τρελα και την αυτοκτονια.Τελικα μας κλωνοποιησε.Αυτον τον εβαλε να αυτοκτονησει
και εμενα θελει να με κλεισει στο τρελαδικο.Θα σας γαμησω ολους αφηστε με να φυγω
μουνοπανα.
Δεν υπαρχει κανενα πτωμα.Εσεις ησασταν πανω στην ταρατσα και οι γειτονες
σας ακουσαν που παραληρουσατε και φωναξαν βοηθεια.Θα προσπαθησουμε να σας βοηθουσουμε
με φαρμακευτικη αγωγη μεχρι να σας φυγει αυτη η παραλογη ιδεα οτι ειστε ο ιρωας
μιας ιστοριας καποιου συγγραφεα.
Αντε γαμησου πουστογερε.Πρεπει να με αφησεις να παρω την ζωη στα χερια μου.
Πρεπει να ειμαι γρηγορος πιο γρηγορος απο αυτον.Ασε με να δοκιμασω.Λυσε με.
Λυσε με πουτανας γιε.Μην φευγεις.Ελα να με λυσεις.Εσυ εισαι ο τρελος που δεν με πιστευεις.
Ειναι επικινδυνος ε;ειπε ενας νοσηλευτης.
Ναι.Βλεπω να μενει στην απομονωση για αρκετο καιρο ειπε ο ψυχιατρος.
Ο ψυχιατρος μπηκε στο γραφειο του και βρηκε τα τσιγαρα του.
Εβαλε μια οπερα του Βερντι.
Συγγραφεα θα προτιμουσα πουρο...ευχαριστω ειπε και το αναψε κοιτωντας με ενδιαφερον
ενα βιβλιο για την ψυχωσικη συνδρομη.
Σκεφτοταν την αυτοκτονια ολη την μερα.Δεν μετακινηθηκε απο το μικρο του δωματιο.
Μοναδικη του συντροφια ηταν μια μπουκαλα ουισκι και τα χαπια που θα τον εστελναν στον αγυριστο.
Το τελευταιο του δειπνο αργα το βραδυ ηταν μακαρονια.Τα εφαγε με τα χερια απο την κατσαρολα.
Παντα ηθελε να το κανει αυτο χωρις να ξερει το λογο.Μετα πηρε ολα τα χαπια μαζι με ουισκι.
Αρχισε να κοβει βολτες στην ταρατσα.Το παρελθον του το ειχε σβυσει.Το παρον του ηταν
προδιαγεγραμμενο.Στην πραγματικοτητα δεν σκεφτοταν τιποτα απλα καθυστερουσε για καποιον ηλιθιο
λογο να ταβλιαστει στο κρεβατι και να περιμενει τα χαπια να ενεργησουν.Χαζευε λοιπον την Ακροπολη
για μια τελευταια φορα οταν ακουσε τον γνωριμο ηχο της μηχανης του αυτοκινητου του.Παραξενευτηκε και
κοιταξε κατω.Ειδε καποιον να προσπαθει να παρκαρει το αμαξι του.Του φανηκε γελοιο.
Περιμενε και τον ειδε να βγαινει.Η λαμπα της κολωνας της ΔΕΗ εκανε εμφανη τα χαρακτηριστικα του.
Φρικαρε βλεποντας τον εαυτο του να βγαινει και να κατουραει στο φτερο του αυτοκινητου.
Ηταν στην ζωνη του λυκοφωτος σκεφτηκε.Τετοια συμβαινουν στο μυαλο ενος ετοιμοθανατου.
Τελικα του φανηκε νορμαλ δηλαδη εχασε το ενδιαφερον του.Το ξεχασε τελειως.Μπηκε στο δωματιο
και ξαπλωσε στο κρεβατι του.Τον ακουσε να μπαινει στο δωματιο να ψαχνει το φως να πλησιαζει
με τον φακο.Ενιωσε την εκπληξη και παραλιγο να απαντησει στις επικλησεις του.Δεν του εβγαινε
πλεον φωνη.Τον καταλαβε που το εβαλε στα ποδια.Τα ματια του βαρυναν.Ηθελε να κοιμηθει
να κοιμηθει να κοιμηθει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
