| |
Βλεπω ενα παζλ του εαυτου μου.Βλεπω ενα κομματι μου να κατεβαινει απ'το λεωφορειο.
Την ιδια ακριβως στιγμη ενα κομματι μου να ετοιμαζεται να φαει.Ενα τριτο κομματι μου
την ιδια παντα στιγμη ειναι μπροστα στον υπολογιστη και γραφει.Ακομη ενα κομματι μου
ξυπναει στην επομενη μερα.Ενα ακομα εχει παει στην επομενη βδομαδα στο επομενο μηνα
ενα αλλο στην επομενη χρονια ενα αλλο κομματι μου στην επομενη δεκαετια στον επομενο
μισο αιωνα.Βλεπω τον θανατο μου.Νιωθω πως ολη αυτη η διαδικασια που κρατησε μια στιγμη
αλλα ειχε τοσο μεγαλο ευρος δεν ειναι παρα κομματια ενος κομματιου του παζλ.
Νιωθω ανακουφιση και ξυπναω.
Περιγραφεις αλλες διαστασεις παραλλληλα συμπαντα ή απλα βιωνεις την σχετικοτητα του χρονου.
Σαν ενα αστερι που εχει σβησει αλλα λογο της μεγαλης αποστασης απο την γη αυτο φαινεται
να λαμπει.Αντιλαμβανεσαι οτι ετσι δεν μπορεις να ζησεις στο τωρα και να χαρεις την στιγμη.
Και γιατι το παζλ να μην ειναι και αυτο απλα ενα κομματι ενος μεγαλυτερου παζλ και αυτο ενος
ακομα μεγαλυτερου και στην ουσια να μην υπαρχει αρχη και τελος;
Δεν ξερω γιατρε.Ολα ειναι πιθανα.Παμε στο επομενο;
Παρακαλω.
Δεν ξερω που ειμαι.Νιωθω πως δεν ειμαι καπου στην γη.Αυτα που βλεπω γυρω μου
δεν μπορω να τα περιγραψω και να τα ορισω.Ας πουμε στον πλανητη Ταμπασκο.
Στον πλανητη Ταμπασκο;
Ο Ταμπασκο ειναι μια περσονα που εχω δημιουργησει.
Α...μαλιστα.
Στα χερια μου κραταω ενα αλυσοπριονο.Γρρρ βζζζζζ γρρρρ βζζζζ.Το ακουμπαω στο
στομαχι μου και αρχιζω να με κοβω στην μεση.Μια στιγμη αμηχανιας και τα 2
πλεον κομματια μου πεφτουν κατω.Το απο την μεση και πανω πλησιαζει το απο την
μεση και κατω.Γρρρρ βζζζζζζ γρρρ βζζζζζζζζ κοβω τα αρχιδια μου και το πεος μου.
Αρχιζω να τα τρωω.Συνηθως ξυπναω με φωνες.
Χμμ....ενδιαφερον.Τα 2 κομματια ειναι το υγιες και το αρρωστο.Το υγιες θελει
να ξεφορτωθει το αρρωστο.Οχι μονο να το ξεφορτωθει αλλα να ειναι σιγουρο οτι δεν θα επιζησει.
Ετσι τρως τα γεννητικα σου οργανα.Η απεχθεια για τον αρρωστο εαυτο σου ειναι τοσο εντονη
που δεν θελεις να αφησεις απογονους για να εισαι σιγουρος οτι και αυτοι δεν θα υποφερουν οσο
εσυ.Απο την μια προκαλει ανυποτη θλιψη μια τετοια σκεψη απο την αλλη ειναι μπεσαλιδικη.
Λοιπον μου ειπες για 3 ονειρα.Ποιο ειναι το τριτο;
Περιμενω στην ουρα ενος νοσοκομειου για να παρω τα φαρμακα μου.Ειμαι στο τελος.Ενας γιατρος
μας λεει η ουρα να παει πιο αριστερα γιατι πισω μας βρισκοταν η αιθουσα χημειοθεραπειας.
Τοτε τις βλεπω να περνουν απο μπροστα μου.Στο αναπηρικο καροτσακι η κορη κοντα στα 60.
Χοντρη με μια βρομικη νυχτικια.Βρωμουσε κατουρο.Η μανα της εσμπρωχνε το καροτσακι.Γυρω στα
80-85 λεπτη σαν οδοντογλυφιδα."Μανα προσεχε μην πατησεις κανενα ποδαρι"ελεγε η κορη.
Σαν υπνωτισμενος τις κοιτουσα που χανονταν στο διαδρομο.Υστερα μπηκα στο ασανσερ πηγα στον
τελευταιο οροφο ανοιξα ενα παραθυρο και βουτηξα στο κενο.
Μαλιστα.Το μονο που μπορω να υποθεσω ειναι ο φοβος ο τρομος καλυτερα που ενιωσες στην ιδεα
πως δεν θα μπορεσεις να βοηθησεις τους δικους σου οταν αυτοι θα σε χρειαστουν διπλα τους.
Δεν εξηγηται ομως μια τοσο ακραια αντιδραση.Ετσι κι αλλιως δεν βγαζουν παντα νοημα ολα
τα ονειρα.
Γιατρε γιατι δεν ειδα αντρα στο αναπηρικο καροτσακι;
Τα ονειρα δεν ειναι λιστα σουπερμαρκετ.Μετεθεσες το βαρος σε αλλο προσωπο για να γλυτωσεις
αλλα τελικα ουτε αυτο ηταν αρκετο.
-Με τα φαρμακα εχεις καποιο προβλημα;
-Οχι.Απλα γιατρε δεν μπορω να βγαλω το καλοκαιρι μου κλεισμενος μεσα.Ποτε θα παρω εξιτηριο;
-Οταν γινεις καλα δεν ειπαμε;
-Γιατρε ειμαι 2 γαμημενα χρονια μεσα.Δεν αντεχω αλλο.
-Υπομονη και να συνεχιζεις να ονειρευεσαι.
-(αντε γαμησου.)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
