ΒΥΡΩΝ
14-06-2014 @ 10:08 | Μια μελωδία λυπημένη στον αέρα
Εισαγωγή για το έργο που θα ανέβει
Απογοήτευση και μοναξιά έχουν πρεμιέρα
Με μια πλοκή που πάντα η θλίψη περισσεύει
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
heardline
14-06-2014 @ 10:36 | Δύσκολα χρόνια. Τώρα πιάνεσαι από οποιαδήποτε σανίδα σωτηρίας, άνευ επιλογής. ....και μικρής ακόμη, αρκεί να περνά δίπλα σου, γιατί....... δυσεύρετη είναι κι αυτή πλέον.
Δυστυχώς βλέπω πως θα πεθάνουν άνθρωποι, από άγχος εξεύρεσης εργασίας κ.λ.π..
Και να είναι μόνο αυτό; Πως να κάνουν οικογένεια. Δηλαδή πως να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους, που χωρίς αυτές η ζωή είναι δυστυχής.
Πιστεύω ότι η νέα γενιά θα έχει μεγάλο πρόβλημα, θα χαθούν άνθρωποι και μετά από 1~2 δεκαετίες θα έρθει προσαρμογή στη δύσκολη ζωή.
Θα πρέπει να σταματήσει το δεν εργάζομαι σε άλλη δουλειά επειδή σπούδασα το τάδε επάγγελμα. Ότι έχει θα κάνεις και δεν θα λειτουργείς απότομα και όπως μέχρι σήμερα.
Θα μπαίνεις στη δουλειά και θα βγαίνεις χωρίς μπλα-μπλα και χορεύοντας στο ρυθμό σου.
Πολλά μπορούν να γραφούν και να ειπωθούν. Η προσαρμογή είναι αυτή που έχει το λόγο, από το στόμα του καθενός.
Στίχους προβληματισμού και αγωνίας διαβλέπει κανείς στο δημιούργημά σου.
Εύχομαι εύκολη προσαρμογή και υποδειγματική ταπεινότητα. Πειράζαμε τους υπόλοιπους Βαλκάνιους που ήταν μέσα στη φτώχια και την πείνα. Να που ήρθε η σειρά μας.
Καλημερίζω.............. | |
Δήμος Γκιώνης
14-06-2014 @ 10:46 | Καλημέρα heardline έχεις στοχεύσει στο κέντρο.Αναλύεις απόλυτα ρεαλιστικά τα τεκταινόμενα. | |
αντιφατική...
14-06-2014 @ 11:21 | Ωραία απόδοση...
ναι, είναι δύσκολα... σου εύχομαι να βρεις τη δύναμη που χρειάζεσαι... ::hug.:: | |
Person
14-06-2014 @ 12:30 | ωραίο. | |
Marios Nk
14-06-2014 @ 14:31 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
Πάρα πολύ καλό!!! | |
πανσελινος
14-06-2014 @ 15:36 | Εδώ και μέρες κουβαλώ τον εαυτό μου
Αγκομαχάει στης ζωής τις άγριες ώρες
..........
Απογοήτευση και μοναξιά έχουν πρεμιέρα
Με μια πλοκή που πάντα η θλίψη περισσεύει
Έντονα συγκινησιακά φορτισμένο...
Μήπως είναι καιρός να αναλάβεις δράση λοιπόν; ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Μαυρομαντηλού
14-06-2014 @ 15:38 | ΓΟΥΑΤ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
| |
heardline
14-06-2014 @ 21:51 | Και κάτι επίκαιρο δυστυχώς για τον Έλληνα/Ρωμιό.
Ὁ Ῥωμηός
Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.
Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.
Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.
Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.
Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.
Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.
Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.
============================================
Γιώργος Σουρής
Τι είμαστε κι εμείς οι Έλληνες............
| |
 |
