| |
Παίρνω έναν όρκο βαρύ.
Δίνω στη σκέψη φωνή.
Και ταξιδεύω μ’ αυτά που απόψε μικρά μου φαντάζουν πολύ.
Και σεργιανώ μοναχός.
Στο νου μου μόνος σκοπός,
να φτάσω εκεί που τελειώνουν οι δρόμοι κι αρχίζει καρδιά μου το φως.
Μου λες πως είμαι παιδί.
Σου λέω δε μ’ έχεις δει.
Που κάποιες νύχτες το σκάω και πάω και χάνομαι μες τη βροχή.
R
Μια τέτοια νύχτα κι αυτή σαν κι εκείνες.
Αμάξια, βιτρίνες..
Γελάω και κλαίω μαζί.
Με κυνηγάν ερινύες, φοβίες,
οι μπάτσοι, δυο θείες,
κι εγώ ουρλιαχτό στη σιωπή.
-
Γιατί είναι κάποιες στιγμές,
φωτογραφίες θολές.
Που ξεθολώνουν μονάχα σαν έχεις το θάρρος τι νιώθεις να λες.
Κι εγώ καμένο χαρτί.
Άπαιχτη πρώτη σκηνή.
Σαν μια πρεμιέρα - φαντάρο που πήρε ξανά αναβολή.
Σπασ' το κλουβί σου και βγες.
Κάνε ψυχή μου ότι θες.
Γιατί άλλες νύχτες μετάνοιας να ‘ρθουν να σε βρούνε δε θες.
R
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
