Αταξίδευτος
17-06-2014 @ 08:13 | http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=150689
Μου το θύμισες
Εύγε, πολύ δυνατό και συγκινητικό, αγγίζει
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Μαρία Χ.
17-06-2014 @ 08:19 | Καταπληκτικό !!!! Δεν έχω λόγια !!! ::oh.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΒΥΡΩΝ
17-06-2014 @ 08:42 | Χτίζω παλάτια και γκρεμίζονται στο ψέμα μου
Το άδειο βλέμμα μου καρφώθηκε στο χώμα
Ράβω του ύπνου τα προικιά μου με το αίμα μου
Και με βολεύουνε για να αντέχω ακόμα
Μάνα μ’ ακούς;
::up.:: ::rock.:: ::theos.:: | |
heardline
17-06-2014 @ 09:48 | Τώρα θα θέλω να μου πεις, γιατί σε λένε Γιάννη
π' ο νους μου δεν το πιάνει.
Της ποίησης η γνώση μου, να λες, να μη το φτάνει;
κεφάλι που 'χω άβαθο, ρηχό σαν το τηγάνι;
| |
Ναταλία...
17-06-2014 @ 12:47 | Πάρα πολύ δυνατό αγγίζει ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
πανσελινος
17-06-2014 @ 12:51 | Ράβω του ύπνου τα προικιά μου με το αίμα μου
Και με βολεύουνε για να αντέχω ακόμα
Μάνα μ’ ακούς;
Σκέψεις δεμένες με κλωστές από χρυσόνημα
Για τους αγγέλους που ποτέ δεν μεγαλώνουν
Μέρες ανούσιες φτιαγμένες δίχως χρώματα
Πόσες ανάγκες η ζωή μου να χωρέσει
Μέτρησα χίλια κι άλλα τόσα ξένα στρώματα
Τόσοι μου ´μάθαν να πονώ και να μ´ αρέσει.
Αγγίζουν την ψυχή αυτά τα λόγια ( τουλάχιστον τη δική μου ψυχή ) Πολύ δυνατό ! | |
evili68
17-06-2014 @ 13:26 | ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. είναι ένα από τα αγαπημένα μου ::xmas.:: | |
 |
