| |
Στο παραμύθι σου σε θέλανε για πρίγκηπα
και σου κεντούσαν με πλουμίδια πανωφόρια
μα εσύ αρνήθηκες τις δάφνες νταηλίδικα
κι απότομα έκλεισες τα σαπισμένα στόρια
Στο παραμύθι σου εσύ θα'σουν σα λούτρινο
με στρας καλώδια τυλιγμένα στο λαιμό σου
και θα'χες λέει δικό σου στούντιο το βούκινο
και μια κονσόλα συνδεμένη στο όργανό σου
Εβαψες μαύρο το δωμάτιο αιωρούμενος
άναψες μπέικα τσιγάρο να καπνίσεις
έβαλες πάγο στο ουίσκυ σου μιμούμενος
τους χαρακτήρες που δεν ήθελες να συναντήσεις
Ξέφευγαν άτσαλα τα χέρια σου απ'τους ώμους
και διπλωμένο άγριο τομάρι το κορμί
σε κείνο το σημείο που χρωμάτισες τους κλώνους
να δίνουν γέλιο με μικρογραφίες σου στη γη
Τον άλλο μήνα θα τα μάζευες κρυστάλλους
μες σε ενα σύννεφο να πέσουν με βροχή
και θα τα έδειχνες με δάκρυα στους άλλους
να σπέρνουν την αλήθεια σου με τη σιωπή
Τον άλλο χρόνο έναν αιώνα παραπέρα ανάσα
σπασμωδικά οι κινήσεις σου θα σ'αφαιρούσαν
απ'του ουρανού τη θλιβερή τη φεγγαράδα φάσα
σε άλλον ήλιο που τα μάτια σου θα κυνηγούσαν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
