| |
Και έπεσε ο αποκαθηλωμένος Άγγελος
Από τον Ανταριευμένο Ευειτάτο Ουρανό !
Και ένιωσε την μελλισταλάχτια ηδονή
Να πλάθει την Ζωφραφισμένη Γυναίκα !
Στο χρώμα το πηγαίο που ονειρεύτηκα
Μέσ΄στο γυμνό αρχαγγελλικό κορμί σου !
Και ρόδινη πλημμυρισμένη βροχή αφέθηκε
Σαν Θεωμένο κρίνο, στον κήπο της ψυχής !
Και γέλασε στα καθαμαρτυρημένα χείλη σου !
Στο αθάνατο της ευπροσυγόρησης φιλί σου !
Σαν έπλασε στο ομορφοφρονεμένο σύμπαντο
Την εμφιλοχωρημένη γη του Αγιού παραδείσου !
Σαν πανέμορφα σαν αγροικά μυροβολιστά τα κύματα
Σαν ανθοστόλιζαν περιτρανή των εγκωμιών αναπνοή !
Σαν ολογυμνωμένη δόθηκες, στο παναθώρητο το βάσανο
Που εκκλησιασμένα σαγηνοβολεί, να ντύνει την φωνή σου !
Για να ΄ σαι εσύ της ουρανιάς φλόγας, το εγκαρτερημένο όνειρο
Που σβήνω απαρασάλλευτα νάμα φωτιάς, στο κέρινο κορμί σου !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
