| |
και καποιο βραδυ στο βουλιαγμενο τρενο
ηρθε και με βρε το πρωι να περιμενω
σταλες βροχη στο τζαμι
και εγω να επιμενω
στο τελος να δωσω την αρχη
να ανασαινω
πριν μου πεις για ερωτες
για ονειρα που γιναν εφιαλτες
να ξερες ποσες χαρακιες εχω στα στηθη σαν τους χαρτες
γειρε μου το πιοτο της λησμονιας
και ελα στο αυτι ψιθυρισε μου
της ληθης τα λογια ομορφα να τα κραδαινω
και καποιο βραδυ πριν την αυγη
στο μπαρ το τρενο
θα κατσω ως το πρωι
τα βασανα να κραινω
μην μου κρινεις την ζωη πισω απο εδρανα και θεσεις
το παρελθον εμεινε μονο υποθεσεις
τα εδρανα μας αδειανα και οι καρδιες μας αδειες
μονο της βροχης οι σταλες να πεφτουν χαντρες
οι ανθρωποι οι ασχημοι και οι ομορφοι ανταμα
μοιαζουν ιδιοι ολοι τους κατω απο το φως της αυγης
εστω και αν κρυβουν μεσα τους δραμα.
γειρε μου λιγο ακομα πιο γλυκο
απο αυτο που ναι στα παλια βαρελια
αμβροσια εις τα χειλη μου
και νωθροτητα εις το πνευμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
