| |
Την περιμενε στον σταθμο του μετρο
με το υπεραστικο μεθυσι του Μπουκοφσκι στο χερι.
Την κουφαλα!Δεν ηρθε ποτε.
Θα καθοταν στον καναπε με ανοιχτα τα ποδια πινοντας λεμοναδα
παρακολουθωντας το αγαπημενο της σιριαλ.
Στις διαφημισεις θα ποτιζε τις γλαστρες στο μπαλκονι.
Μπορει να βαριοταν να ξυρισει τα ποδια της
ή να την ειχε πιασει διαρροια.
Ποιος ξερει και ποιος δινει δεκαρα;
Ανεβηκε τις κυλιομενες σκαλες.
"Στην εξοδο καποια με πορτοκαλι μαλλια περιμενε παιζοντας με το κινητο της.
Πιστευεις σε ενα καλο πηδημα μεταξυ δυο ξενων;την ρωτησε
"Α να χαθεις σαχλε"του απαντησε.
Ειχε δικιο.Ενιωθε γελοιος.
Ειχε αφησει τα γνωστα του λημερια
για να βρεθει στην αλλη ακρη της πολης
και το ειχε παρει αποφαση οτι η τυχη
δεν προκειται να του χαμογελουσε.
Βρισκει ενα μικρο καφε και και αραζει.
Η σερβιτορα ερχεται.Μασουσε τσιχλα.
"Μια μπυρα για μενα και μια μπυρα γι αυτον"ειπε και εδειξε το βιβλιο.
"Μπουκοφσκι ε;Μα αυτος ειναι ξεπερασμενος"
"Μαλιστα.Απο ποιον;"
Η σερβιτορα του χαμογελασε εκανε μεταβολη
κουνοντας περα δωθε τα κωλομερια της.
Σε λιγο ξαναγυρισε φερνοντας τις μπυρες.
"Λοιπον σου αρεσει το διαβασμα;του λεει.
"Οχι προτιμω να γραφω τα δικα μου σκατα".
"Και τι γραφεις;"
"Για τις μαυρες τρυπες που ρουφανε τους ανθρωπους.Εσυ;
"Εγω χορευω σουινγκ."
"Και τον Μπουκοφσκι που τον ξερεις;"
"Αρεσε σε εναν φιλο μου"
"Θελω να σου πω κατι και θελω να το παρεις σωστα ετσι;"
"Θα προσπαθησω".
"Τον κουνας ομορφα.Τον πισινο σου εννοω.Δεν κανεις προσπαθεια
να κρατηθεις ουτε να υπερβαλλεις.Εννοω ειναι ωραιο για καποιον
να σε βλεπει να κινησαι."
"Νομιζω οτι εισαι σπαθι.Μου αρεσει αυτο.Πρεπει να γυρισω στο σερβιρισμα.
Αν χρειαστεις κατι φωναξε με".
Ηπιε την μπυρα του και ο Μπουκοφσκι την δικη του.
Μιλησαν για την ανθρωπινη κωμωδια για ζουμερα μουνακια
και για μοναχικα βραδια που η θλιψη φτανει ως το μεδουλι.
Ηπιαν αλλη μια γυρα και φωναξε την σερβιτορα να πληρωσει.
"Αν σε ξαναβγαλει ο δρομος σου απο δω θα χαιρομουν να σε ξανασερβιρω."
"Να μας εννοεις".
"Να σας τοτε"
"Ολα ειναι πιθανα"της ειπε ξεροντας καλα πως της ελεγε μαλακιες.
Οι γυναικες απο τις δυτικες συνοικιες ειχαν κατι δεν ηξερε ακριβως τι
ισως να μυριζαν κινδυνο και να εφερναν μπελαδες που δεν μπορουσε να
διαχειριστει.Εφτασε στο σταθμο του μετρο και πραγματικα ενιωσε εκπληξη
οταν ειδε την γυναικα με τα πορτοκαλι μαλλια να ειναι ακομα εκει.
"Ακομα εδω;"Της ειπε.
"Παλι εσυ;Του απαντησε.
Αρχισε να κατεβαινει τις κυλιομενες οταν δεν αντεξε και την ρωτησε:
"θα μου πεις τι περιμενεις;"
"Ενα θαυμα"του απαντησε.
Ενα μειδιαμα σχηματιστηκε στο προσωπο του.
Σε λιγο βρισκοταν στο βαγονι.Αλλη μια καταστροφικη μερα.Παλιοφιλε Μπουκοφσκι
τα σκατωσαμε παλι σκεφτηκε.Το μονο παρηγορο ηταν οτι σε λιγο θα ηταν στα αγαπημενα
του νοτια προαστεια.Για να περασει η ωρα ανοιξε το βιβλιο καπου στην τυχη.
"Αγαπη ειναι να ζησουμε και να γερασουμε μαζι."Αρχισε να διαβαζει.
Καλα ειναι κι ετσι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
