| |
Σαν έβενος ανέγγιχτος στο άλιωτό μου χιόνι
ξυπνάς ανάγκες μόνιμες για ζέστη στο σεντόνι
κι όσα το σώμα ζήτησε, εσύ μη μου στερήσεις
γίνε νερό διάφανο κάποιας αιώνιας βρύσης.
Και μείνε, μείνε όσο θες, ποτέ δεν θα’ σαι βάρος
δως μου ότι στέρησε ο Θεός, αίμα, ζωή και θάρρος
και φύγε, φύγε αν δε θες για μια ζωή να μείνεις
σε θέλω απόλυτα, τρελά, στο μαύρο της οδύνης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
