Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Για τον παππού μου που έχει φύγει από τη ζωή
 
Έφυγε πριν 3 χρόνια
για το ύστατο ταξίδι το μακρύ...
Μα στην δική μου την καρδιά θα ζει αιώνια
κι όσο υπάρχω κι αναπνέω θα 'ναι 'κει...

Η καρέκλα του αδειανή πια είχε μείνει.
Στο χερούλι, κρεμασμένο κομπολόι...
Από 'κεινον μου 'χαν πλέον απομείνει
αναμνήσεις κι εν' ακούρδιστο ρολόι...

Θυμάμαι πώς καθόμουνα μονάχη σε μιαν άκρη
σαν έμαθα πώς «έφυγε» και δεν υπάρχει πια...
Θυμάμαι, απ' τα μάτια μου, δεν έτρεξε ούτε δάκρυ
κι ας ένιωθα έναν πόνο βαθιά μεσ' στην καρδιά...

Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι είχε φύγει,
ότι ποτέ δε θα τον έβλεπα ξανά...
Κι όλο νόμιζα η πόρτα ότι ανοίγει
κι ότι θα 'μπαινε, όπως πάντα, σιγανά...

Θυμάμαι πως δεν ήθελε ποτέ να ‘μια θλιμμένη
και έκανε τα πάντα γελαστή για να με δει...
Θυμάμαι χαμογέλασα κι ας ήμουν λυπημένη
όταν θυμήθηκα όλα όσα κάναμε μαζί...

Έφυγε πριν 3 χρόνια
για το ύστατο ταξίδι το μακρύ...
Μα στην δική μου την καρδιά θα ζει αιώνια
κι όσο υπάρχω κι αναπνέω θα 'ναι 'κει...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
26-03-2006
Kαλημερα...με συγκίνησε....τα σεβη μου !!!!!!!
μπρουχίτα
27-03-2006
Πολύ τρυφερό Μαράκι... Καλή σου μέρα..
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
27-03-2006
Πολύ-πολύ ωραίο.Πάντα τέτοια να γράφεις,ωραία θέλω να πώ αλλά όχι θλιμένα,
Τσακίρη Χαρά
27-03-2006
Εκεί θα είναι πάντα γλυκιά μου κι αν κλείσεις τα ματάκια σου θα τον δεις όπως και τότε... τους ανθρώπους που αγαπήσαμε κι αγαπάμε τους κουβαλάμε πάντα μέσα μας....
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
27-03-2006
πολύ όμορφο Μαράκι μου, σε κάποιους αθρώπους που περνάνε από την ζωή μας αξίζει πραγματικά να δίνουμε όλη μας την αγάπη.
MARGARITA
27-03-2006
Πολύ συγκινητικό και τρυφερό και γλυκό
« Ακρόνειρο »
19-04-2006
οτι και να πω θα ειναι λιγο..
Άθη Λ.
14-05-2006
πόσες αναμνήσεις αφήνουν στην απουσία τους οι άνθρωποι που αγαπάμε και δεν είναι πλέον σε αυτή τη ζωή.. πόσα ράγματα σκεφτόμαστε ότι θέλαμε να κάνουμε γι' αυτούς μα ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.. και ο θάνατος όταν δειχνει το σκληρό του πρόσωπο δεν υπολογίζει τίποτα... να ζήσουμε να τους θυμόμαστε... και να ΄γινόμαστε σοφότεροι από τις συμβουλές που μας έχουν δώσει... μου στοίχισε ο θάνατος της γιαγιάς μου... πολύ!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο