| |
Στο σχολείο όταν έρθει το βραδάκι
αρχίζουν πένθος τότε εκεί και μοιρολόϊ
οι παλιοί τοίχοι και τα έδρανα της τάξης
και το βαρύ, παλιό στην είσοδο ρολόϊ
γιατί πενθούνε άραγε οι τοίχοι
τα μουντζουρωμένα θρανία, το ρολόϊ;
πενθούν για τις χαμένες εφηβείες
και τα όνειρα χιλιάδων μαθητών
για τα αισθήματα, τις ώρες, τα χτυπήματα,
τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα
για τις ελπίδες που τσακίστηκαν
για τις ψυχές τους που ξεσκίστηκαν
μέρα τη μέρα μαθαίνοντας τον κόσμο
τον ψεύτικο που θέλησαν να τους πετάξουν μέσα
και όχι την αληθινή ζωή
που περιμένει πάντα μόνη, ζωντανή
να την χαρούνε τα παιδιά που της τα στέρησε
η κοινωνία φυλακή που τους διαίρησε
το σώμα απ την ψυχή και το μυαλό τους
υπολογιστικό και μακριά απ τον εαυτό τους
πλυμμηρισμένο με αμφιβολία
βγαίνει θεριό σ αβέβαιη εξορία
να για τι κλαίνε τα πολύχρωμα θρανία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
