| |
Στον ήλιο φέρε με, αντίκρυσέ με
κάτω απ’ το ρητό φως
εκεί που οι νομοτέλειες πια δεν ισχύουν και η κάψα
του καλοκαιριού βάφει το στόμα με του σμέουρου την ερυθρότητα
να χαρούν τα επιφωνήματα και να χαρεί
η δόλια καρδιά. Στον ήλιο
φέρε με- στην ανάγνωση
της αρετής, στην ηθική
που δεν αμαυρώνεται,
στην πτυχή του ανέμου που μέσα της
ξεδιπλώνονται τα κελαηδίσματα των πουλιών και η
μέρα μου θυμίζει της Σερβίας τοπία, στον ουρανό
που σκουντουφλάν’ μέσα του
οι γέρικοι πλάτανοι και οι καλόγνωμες λεύκες- στον ήλιο
που αφήνει τον λυρικό του οβολό να πέσει
στον κουμπαρά μιας φθίνουσας μελαγχολίας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
