| |
Α’
Σε κάποιο καταχείμωνο
Ψηλά σ’ ένα χωριό
Ακούστηκε επίμονο
Το κλάμα μου μωρό.
Με βύζαξε η άνοιξη
Το νέκταρ των βουνών
Με γέμισαν κατάνυξη
Τραγούδια αηδονιών.
Στον ήλιο ανυψώθηκε
Σαν φύτρο βλασταριού
Το σώμα και μεστώθηκε
Καρπός χρυσού σταριού.
Αγέρηδες μου σφύριζαν
Της γης τα μυστικά
Τραγούδια μου ψιθύριζαν
Γλυκά μεθυστικά.
Βροχές και φυλλοβόλημα
Τα χιόνια, ο βοριάς
Της γης το φεγγοβόλημα
Η ώρα της σοδειάς.
Σε νύχτες με πεφτάστερα
Ευχήθηκα κρυφά
Να νιώθω πάντα ξάστερα
Λαχτάρα στη καρδιά.
Ν’ αφήνω πάντα λεύτερο
Το πέταγμα του νου
Να ψάχνει για το δεύτερο
Ταβάνι τ’ ουρανού.
Β’
Πανέμορφος ο τόπος μας
Μα χώματα φτωχά
Αδίκιωτος ο κόπος μας
Κι η γη αγκομαχά.
Η άχαρη περίμενε
Και μας οικοδομή,
Μα πόλη τότε σήμαινε
Παιδεία και ψωμί.
Χωριό μου την αλλιώτικη
Που είχες ευωδιά
Σε ποια Σαλονικιώτικη
Να ψάξω μυρωδιά.
Γ’
Αλλιώτικα τ’ αρώματα
Οι ήχοι τις νυχτιές.
Της θάλασσας τα χρώματα
Της ίριδας γητειές.
Εγώ προς τ΄ αντριλίκι μου
Στο νου και στο κορμί
Κι εσύ Θεσσαλονίκη μου
Αιτία κι αφορμή.
Ξενύχτησα στα κάστρα σου
Κοιτώντας σιωπηλός
Να γίνεται για τ’ άστρα σου
Καθρέφτης ο γιαλός.
Περήφανος στο στέμμα του
Κι ο ήλιος της αυγής
Καθρέφτιζε το βλέμμα του
Το χρώμα της ψυχής.
Που όλο φως ξεχύνεται
Αγάπη κι ομορφιά
Κι αγάπη ξαναγίνεται
Βαθιά μεσ’ στη καρδιά.
Δ’
Αθώα μου νεότητα
Οράματα θολά
Σκληρή πραγματικότητα
Εμπόδια πολλά.
Μπροστά μου ο ορίζοντας
Να φεύγει συνεχώς
Κι εγώ - σε τι ελπίζοντας; -
Γραμμή ολοταχώς
Να τρέχω στο κατόπι του
Το όνειρο να βρω
Κι ανεύρετοι οι τόποι του
Να μένουν στον καιρό.
Σε μέρες αγεφύρωτες
Σε δρόμους χαλασμού
Σε νύχτες ανοχύρωτες
Σε φώτα πειρασμού
Ψυχή μου διαλύθηκες
Ζητώντας οιωνούς
Κορμί μου σπαταλήθηκες
Σε έρωτες φτηνούς.
Μα πάντα ονειρεύομαι
Και πάντα καρτερώ
Ακόμα κι αν πορεύομαι
Σ’ αντίθετο καιρό.
Κι αντί απαλινόρθωτος
Να μένω εραστής
Θα τρέχω αδιόρθωτος
Της μοίρας βιαστής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
