| |
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Σε ένα φανάρι στέκεσαι τον δρόμο να περάσεις
μα είναι όλο κόκκινο και πώς να το αλλάξεις
Και αναμένεις άδικα τον πόνο να σε αφήσει
ένα δειλό πορτοκαλί μπροστά να τρεμοσβήσει
Τι η ζωή απλόχερα σου δίνει μα και παίρνει
η ελπίδα για το όνειρο αυτό μονάχα μένει
Μα η καρδιά αδύναμη ξανά για να πιστέψει
ο εφιάλτης θε ξανά τον ύπνο να σου κλέψει
Λες να διάβεις παράνομα μετά το λεωφορείο
και πως αν τρέξεις ίσως να μην κάνει τόσο κρύο
Μα πιο πολύ θα γούσταρες το πράσινο να ανάψει
το αύριο πιο σίγουρα το χθες για να ξεχάσει
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
