| |
Ιστορία 8η
ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΕΣΕ…
(Προσωπική ιστορία ταξιτζή))
Στην πιάτσα, πάνω στα Τουρκοβούνια, στο Τάμα, κάτω από τον προφήτη Ηλία, είμαστε τρία ταξί. Κάπου εκεί κοντά είναι το κέντρο του ράδιο ταξί στο οποίο είμαστε μέλη.
Είναι απόγευμα μέσα Αυγούστου, η δουλειά σχεδόν ανύπαρκτη. Σκέπτομαι μήπως είναι καλλίτερα να κατέβω για ψάρεμα κούρσας παρά να περιμένω αναγγελία κλίσης από το ράδιο ταξί
Είμαι νέος στη δουλειά. Τα όνειρά μου όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο σαφώς δεν ήταν να γίνω ταξιτζής. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά είχα άλλους στόχους.
Δούλεψα πολύ για να είμαι μέσα στους πέντε πρώτους μαθητές. Στο σχολείο μάθαινα αγγλικά. Λάτρευα το στίβο μ΄ ενδιέφεραν περισσότερο οι δρόμοι, είχα καλές επιδόσεις. Εκεί τα έμπλεξα με μια Ιταλιδούλα, τα είχαμε τρία χρόνια, έμαθα να μιλάω ιταλικά. Είχα γίνει βέρος Ναπολιτάνος ακόμη και στην εμφάνιση.
Τα Παρασκευοσαββατοκύριακα δούλευα, για το χαρτζιλίκι μου πέντε χρόνια ως γκαρσόνι σε ελίτ μαγαζιά λόγω εμφάνισης και προσόντων μου στις γλώσσες μέχρι που πήρα το πτυχίο, με «λίαν Καλώς». Μετά πήγα στρατιώτης, λοκατζής.
Έτοιμος να κατακτήσω τον κόσμο, σε ηλικία 28 χρόνων, έψαχνα για δουλειά δύο χρόνια, πέτυχα και στο Α. Σ. Ε. Π. Ακόμη περιμένω την πρόσληψή μου...
Στα τριάντα μου έδεσα τα όνειρα σ΄ ένα χαρταετό και μια μέρα με αέρα τ΄ άφησα να πετάξουν• παρακολούθησα την πορεία τους μέχρι που χάθηκαν.
Το προηγούμενο βράδυ, η κοπέλα μου, μαία, δούλευε σε ιδιωτικό μαιευτήριο, μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος…Τότε αποφάσισα να γίνω ταξιτζής.
Δεν έχω παράπονο, χρήματα βγάζω αρκετά. Με τη Ράνια παντρευτήκαμε σ΄ ένα ξωκλήσι, χωρίς επισημότητες, εκείνη, εγώ και πέντε φίλοι.
- Ελεύθερος; Συνήλθα.
- Ναι, ναι, ελεύθερος.
- Τέκνο μου, πάμε στη μονή Πεντέλης;
Κάθισε στη θέση του συνοδηγού ένας ιερωμένος. Με έβγαλε από τις σκέψεις η όμορφη-γλυκιά φωνή του.
- Δε με είδες, σε παρακολουθούσα αρκετή ώρα. Έχεις προβλήματα;
- Υπάρχει ζωή χωρίς προβληματισμούς;
Κάπως έτσι άρχισε η κουβέντα μας. Μου χάρισε μια εικονίτσα και ένα μικρό σταυρό για να με προστατεύει.
Στη διαδρομή, μετά το Χαλάνδρι με παρακάλεσε να κάνουμε μια στάση, σ΄ ένα καφενείο.
- Έλα κατέβα κι εσύ να πιούμε ένα καφέ.
Δέχτηκα, ο καφές συνοδεύτηκε με κονιάκ. Αρνήθηκα το κονιάκ, του εξήγησα ότι δεν πίνω όταν οδηγώ. Εκείνος κατέβασε τρία απανωτά σφηνάκια. Κοίταξα το ρολόι μου.
- Μη φοβάσαι τέκνο μου, θα πληρωθείς αδρά….
Κάνει μια παύση, με κοιτάζει μ΄ ένα ιδιαίτερο τρόπο και συνεχίζει
- …όσοι δε μου χαλάνε χατίρι, με θυμούνται μ΄ ευγνωμοσύνη…
Μισή ώρα κράτησε η κφενοκουβέντα μας, επί παντός επιστητού.
- Πάτερ, έχω ραντεβού σε μισή ώρα στην Κυψέλη.
- Ανδρόνικος τα΄ όνομά μου, για τους φίλους Νίκης. Έλα πάμε αγορίνα μου!!
Τον κοίταξα, «λες να;…» σκέφτηκα. Σηκώθηκα αμέσως. Πλήρωσε εκείνος, όσος ο λογαριασμός τόσο και το φιλοδώρημα!
Μπήκαμε στο ταξί, ξεκίνησα και πάτησα γκάζι με την ελπίδα κάποιος τροχονόμος να με σταματήσει… «Λες να;…».
- Θα προφθάσεις αγόρι μου, χαλάρωσε ν΄ απολαύσουμε τη διαδρομή…
Απλώνει το δεξί χέρι και με χουφτώνει ενώ με το αριστερό μ΄ αγκαλιάζει. Τι κεφαλοκλείδωμα ήταν αυτό…
Το πώς δεν σκοτωθήκαμε ένας θεός ξέρει. Φρενάρω απότομα. Εκείνος κτυπάει στο παρμπρίζ. Καταβαίνω ανοίγω την πόρτα, τον τραβάω έξω, πέφτει κάτω. Φεύγω ενώ οι κατάρες του μ΄ ακολούθησαν ένα χιλιόμετρο.
Μιάμιση ώρα απλήρωτη, χαμένη. Έφτασα στην πιάτσα σε έξαλλη κατάσταση. Είχε σουρουπώσει, έπλυνα το πρόσωπό μου. Πήρα βαθιές ανάσες. Μετά από λίγο με πλησίασαν δύο συνάδελφοι χαμογελώντας.
- Σου τα έριξε η Νικούλα;
- Βρε σεις, ξέρατε και δεν είπατε τίποτα;
- Δεν είδες που δεν τον πήραμε; Ο ένας με κτυπάει στην πλάτη.
- Μη σεκλετίζεσαι, όλοι την έχουμε πατήσει.
- Εγώ του έχωσα γροθιά στ΄ αχαμνά, τον πήγα και στην Αστυνομία.
- Και τι έγινε;
- Εμένα θα πίστευαν ή τον ρασοφόρο;. Βέβαια ο φρουρός μου έκλεισε το μάτι.
- Να σου πούμε και την περίπτωση του συναδέλφου μας, του Νώντα, μάγκας πολύ βαρύς, Σε είκοσι μήνες η Νικούλα, αφού τον ξεζούμισε, του αγόρασε OPEL και… τον απόλυσε.
- Αυτός είναι ο Νίκης, του γυαλίζει κάποιος, τον στύβει, τον πληρώνει και τον πετάει.
Έχουν περάσει δύο χρόνια, δεν τον ξανασυνάντησα. Τον περιμένω…Του το χρωστάω κι ας φωνάζει η γυναίκα μου να το ξεχάσω για το χατίρι των παιδιών μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
