| πόση ανάγκη
έχουμε για τους δικούς μας τους αγγέλους;
τόση όση να καίει τη λογική μας
την κούραση και την κατάντια της ζωής μας
πόση ανάγκη
έχουμε να αποφύγουμε τους τίτλους τέλους;
Πόση ντροπή
τα γυάλινα ποτήρια μας με το νερό θολώνει
δάκρυ πως πίνουμε χωρίς ανάσα γογγυσμού
ήταν να φτάσουμε συντεταγμένες τ' ουρανού
μα μας ταπείνωσε ο εαυτός μας που κρυώνει
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|