| |
[align=left][B][I]
. *~* Μα, τώρα θα γελάει *~*
Καμένο χαρτί στα σύννεφα πετάει
έχασε τ' όνειρο του και μόνο τριγυρνά ...
Το λαμπερό του αστέρι, του πήρε την γαλήνη
και τώρα μόνο καίγεται
σιγά ~ σιγά και σβήνει.
Στην αγκαλιά του ο άνεμος το πήρε και το πάει
οι φλόγες γίναν αστραπές
και σε λυγμούς ξεσπάει
τι να το κάνει τόσο φως που η ματιά δακρύζει
για μιας στιγμής αναλαμπή
μα η καρδιά μαυρίζει!
Στα θραύσματα τώρα αγρυπνά
που βλέπει τις στιγμές του
τ' αστέρι που είχε αγκαλιά μένει στις θύμισες του.
Κάψε ουρανέ το "είναι μου"...
Έχασα τ' όνειρό μου
δως μου αγάπης βάλσαμο
και πάρε τον καημό μου!
Δεν έχει πλέων νόημα! Χαρτάκι είμαι καμένο
και ξέρω πως θα ξεχαστώ
στη μοναξιά που μένω!
Τ' αποκαΐδια ο άνεμος
ξέρει να τα γυρνάει
κάποτε θα 'μαστε αγκαλιά
"μα, τώρα θα γελάει".
Άδοξο τέλος είχανε στο παρελθόν και άλλοι
άλλοι μικροί ασήμαντοι
και κάποιοι πιο μεγάλοι.
Μην με λυπάσαι ουρανέ ...
Παράπονο κι αν έχω
με στόχους ίσως περιττούς, το σύμπαν θα προσέχω!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
