| |
Δεν ξεχνάει η καρδιά
στου πρώτου
μαύρου φωτός
την ανατολή
μονάχα χτυπά
για να θυμάται.
Ήρθες αργά
στο τελείωμα της μέρας
για να επουλώσεις
το τραύμα του τότε
μετάνιωσες θαρρείς
που δεν με άρπαξες τότε
μα το 'χες ανάγκη
να μεγαλώσεις
πριν μ' αγγίξεις.
Ήρθες ξανά
στο φως της νύχτας
μα μιλιά απ' το στόμα
σου δε βγήκε
μονάχα
τα μάτια μου ζητούσες
για να δεις το φως σου
μέσα τους.
Δείξε μου αυτό το φως
έλα κάνε μου τη χάρη
λαχταρώ τόσο πολύ
ν' αγγίξω την αγάπη σου
για λίγο.
Άνοιξε διάπλατα τα χέρια
κι άσε με στο στήθος
σου μέσα
να πω
να σφίξω στα μικρά μου
χέρια
αυτή την καρδιά
και να την νιώθω
ως τη φλέβα
να χτυπά για μένα.
Γιατί ήταν γραφτό
πριν γεννηθούμε
να δω το χαμόγελό
σου να σκορπίζει
όπως τα κόκκινα
ροδοπέταλα
την άνοιξη
μπρος μου.
Δείξε μου αυτό το φως
που μέσα στα δικά σου
χέρια μονάχα
υπάρχει
δείξε μου αυτό το γέλιο
που μόνο στη σιγαλιά
της νύχτας μπορώ
ν' ακούσω
γίνε χίλια κομμάτια
για να είσαι εσύ
το μοναδικό μονοπάτι
της καρδιάς μου....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
