| |
[align=left][B][I]
. *~* Σαν το καντήλι το σβηστό *~*
Συνάντησα τον άνθρωπο με θολωμένες σκέψεις
την εξουσία να κρατά χωρίς ψυχής διαθέσεις
άδεια σ' αισθήματα η καρδιά
δοσμένος στο συμφέρον
για του Λαού τα δίκαια κανένα ενδιαφέρον!
Τον διπλανό μ' απάθεια τον βλέπει σαν μυρμήγκι
μόνο την πάρτη του κοιτά, σαν βρόμικο σκουλήκι
δεν ονειρεύεται η ψυχή τον ήλιο πια δεν βλέπει
Όμως στην πρόσθεση σκληρός
χρήμα πολύ μαζεύει!
Έτσι μια νύχτα σκοτεινή δεν έβλεπε φεγγάρι
Τι ? Κι αν υπήρχε ξαστεριά.
Αυτός βαθύ σκοτάδι!
Πλησίασε ο απόκοσμος ο μαύρο ~ φορεμένος
τον ρώτησε, πόσα φτερά
έχει η ψυχή στο θέρος?
Μ' αυτός δεν αποκρίθηκε την είχε πια ξεχάσει
"σαν το καντήλι το σβηστό" σε ένα εξωκκλησάκι
που έχει σκοπό να είναι εκεί, μα δεν είχε λαδάκι
και η ψυχή φτερούγιζε, ήθελε να μιλήσει
σε εξουσίας αριθμούς δεν άντεχε να ζήσει!
Τώρα το βλέπει και πονά, μα να, ήρθε το τέλος
τα είχε χάσει τα φτερά και την ψυχή στο θέρος
μόνο η πρόσθεση έμεινε χαρά για να του δίνει
συμφέροντα και αριθμοί
τσιμπούρια του 'χαν γίνει!
Σαν την κατάρα που γεννά κατάρα στην κατάρα
στους απογόνους να 'ρχεται
και στη δική τους φάρα!
Μήπως ξυπνήσει ο άνθρωπος ... Το δίκιο να ζητήσει
κι ένας "ΜΕΣΣΊΑΣ ΈΛΛΗΝΑΣ". Να μπει να κυβερνήσει!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
