| |
Και κάποτε εκείνο το αγγελούδι
που το 'θαψαν του μαύρου βουνού
οι πέτρες
ξεθάρρεψε κι άνοιξε τα φτερά
πληγωμένο και μικρό
μικρό όπως του διαμαντιού
η λάμψη
πέταξε μακρυά
να βρει τα μάτια εκείνα
που δεν ξεχνιούνται
όσα χρόνια κι αν περνούν.
Τα βέλη βαπτισμένα
στο αίμα της καρδιάς
για να νιώθω ως το κόκκαλο
ότι κάποτε υπήρξα ζωντανή
Κοίταξέ με Έρωτα
δες για μια φορά τι έχεις κάνει
η απουσία σου
μου στέρησε πολλά
κι εσύ σαν μικρό παιδί
στέκεσαι τώρα μπρος μου
και χαμογελάς
σου 'λειψα τάχα
ή μήπως θες όπως όλα τα
παιδιά να παίξεις;
Κι ο Έρωτας δεν απάντησε
μονάχα την κοιτούσε σιωπηλός
γιατί η μοναξιά είναι δηλητήριο
που σαπίζει τις καρδιές
δε μίλησε , δεν της είπε μια λέξη
μονάχα έφυγε
με μια πληγή στην καρδιά
μεγαλύτερη και δυνατότερη.
Έρωτά μου μικρέ
μάθε να πετάς τα βέλη σου
σε δύο ανθρώπους
την ίδια στιγμή
κι όχι να υποφέρει ο ένας
για να ζει ο άλλος....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
