| |
Μονοπάτια γυρεύω, μελανά περιστέρια,
λιβελούλες του έρωτα χωριστές αγκαλιές,
που περίπλεχτα ορέγονται των αρμών τις πληγές,
μυστικά δεν ορίζουν σαν παγώνουν τ' αστέρια...
Στο πρανές ανεβαίνω, αφελής οδοιπόρος,
μιας λατρείας που φλέγεται με θαμένα φιλιά,
ανεμώνες της άνοιξης μου κρατούν συντροφιά,
κεραυνοί τυλιγμένοι της αγάπης ο σπόρος...
Κατηφής αντικρύζω, τον καπνό που με δένει,
η ψυχή δεν ανοίγεται μ' ασημένιο κλειδί,
τα κομμάτια της θύμησης η μισή μου ζωή,
λυτρωμένος γυρίζω στη ματιά που με δένει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
