| |
////////////////////////////////////////////////////////////////////
Πυκνή ομίχλη στην πόλη
κι άνθρωποι θολά φαντάσματα
τώρα μπορείς να κλάψεις ελεύθερα
κανείς δεν θα σε δει
Το φεγγάρι αποθαρρυνμένο κρύφτηκε
έψαχνε για κείνο το ζευγάρι
που πάνω του ζωγράφιζε καρδίες
μα σε βρήκε μόνη και στενάχωρη
Μια ζαλισμένη νυχτοπεταλούδα
σβούριζε στην λάμπα του δρόμου
σε έναν μεθυσμένο χορό
μάταια αναζητώντας πυξίδα
Στο ποτάμι που κυλά ανέμελο
το νερό σου γλίστρησε απ΄τη χούφτα
ίσα να βρέξεις την γλώσσα σου
φεύγεις δίχως να ξεδιψάσεις
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
