| |
Σπάει ο χρόνος σε στιγμές, γυαλιά κομμάτια
Με ξενυχτάει κάποια θλίψη μου παλιά
Μοιάζουν να λόγια μιας βαθιάς πληγής σημάδια
Πικρά στο στόμα μιας αγάπης τα φιλιά...
Παλεύει μέσα μου της μοίρα μου το κτήνος
Μιας αλλοπρόσαλλης δικής μου ενοχής
Σαν ένα σύνθημα η ζωή, άδειος ο τοίχος
Ψάχνει τα όρια η τρέλα της ψυχής...
Στενά περάσματα για λίγη ευτυχία
Μια φυλακή που μόνο ο φόβος την νικά
Ένα τεράστιο κενό χωρίς ουσία
Μισή ζωή μισά θανάτου μυστικά...
Φρικτό το όνειρο σε μάτια που τρομάζουν
Σκιά αλλόκοτης φιγούρας τραγικής
Όσα αγγίζουν την φωτιά το χθες χαράζουν
Σαν ουρλιαχτό βγαίνουν οι ήχοι της φωνής...
Μακάρι να 'ξερα ποιος είμαι και που πάω
Ποια διαδρομή θα με κρατήσει ζωντανό
Ποιο τάχα ψέμα προτιμώ και αγαπάω
Πόσες ζωές χωράει ακόμα το κενό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
