| |
Κουράστηκα πια
να περιμένω
πάνω σ' αυτή την
κόκκινη γραμμή
για έναν άνθρωπο
να ρθει να με βρει
υπήρχαν τόσες
σκόπριες λέξεις
μέσα μου
που δεν προσπάθησε
ποτέ κανείς
να συλλαβίσει σωστά.
Και να που τώρα στέκομαι
πάνω στο βράχο
μπροστά στη θάλασσα
και την κοιτώ
μ' ένα απέραντο μίσος
στα μάτια
γιατί με πλάνεψε
και νόμιζα
πως ταξιδεύοντας
μέσα της
θα λυτρωθώ
όμως δεν
μπόρεσα.
Κι όμως κάθε φορά
που έκλαιγες μονάχος
στο σκοτάδι
εγώ έπεφτα συνεχώς
για να ρθω να σε βρω
δε μ' ένοιαζε τίποτα
αρκούσε εσύ να σαι
καλά
κρατούσα σφιχτά το χέρι σου
όλα αυτά τα χρόνια
μη μου πέσεις
μην νιώσεις μόνος
ήμουν κρυμμένη σε μια
γωνιά και σ' αγαπούσα
και τώρα νιώθω πιο μόνη
από ποτέ.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
