| |
χτες απόγευμα ή βράδυ
σκέφτηκα το λεύκωμα της ζωής να ξεφυλλίσω
του μυαλού μου όμως η πλεκτάνη
στήθηκε χωρίς καν να το αγγίξω
κι οι εικόνες και τα χέρια
πιάνανε τα δυο μου μάτια
με τα βλέφαρα κλεισμένα
έκτιζα παλμών παλάτια
και δεν πάταγα σε χώμα
όλα μοιάζαν μαγεμένα
ζούσα λέει στον αέρα
και πιανόμουν απο σένα
πλάσμα άλλο δεν υπήρχε
μόνο εσύ και χίλια χρώματα
της ανάσας σου το χάδι
με μεθούσε με αρώματα
και κοιτούσα υπνωτισμένη βαθεία στο πορφυρό σου βλέμμα
έπαιρνα πνοή κι ανάσαινα
κι όλα τότε υποταγμένα
προσκυνούσαν της ψυχής σου το ανάστημα
ξέχασα όμως να ρωτήσω
αν αυτό ήταν που μου λέγαν "ευτυχία"
δεν μπορώ να σου εξηγήσω
μόνο να γευτώ τη μελωδία
μα ξάφνου έκανα ένα μοιραίο λάθος
δίχως να το θέλω άνοιξα τα μάτια
με αγωνία έψαξα τη μορφή σου να αγγίξω
μα βρήκα μόνο της αγάπης μας κομμάτια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
