| |
Ποιος μου ζήλεψε την μοίρα,
ποιος το αστέρι μου κρατά
να τον βρω και να ρωτήσω
αν του πήρα ομορφιά...
Της μητέρας μου ποιος είδε
πόση πήρα αρχοντιά
και την πήρε μακριά μου
να μην έχω τίποτα!
Το αστέρι μου ψηλά,
είναι εκεί που πάντα ήταν!
Ποιος, την χάρη του και ποιοι,
να αιχμαλωτίζει, είδαν?
Ποιος περίμενε κρυφά,
ποιος την νύχτα με κοιτά,
να τον βρω και να ρωτήσω,
αν του πήρα ομορφιά...
Το σκοτάδι σαν απλώνει
ψάχνω για να σε βρω
μα, μανούλα μου δεν ήσουν
το σκοτάδι, μόνο φως!
Θα 'μαι εδώ κι αν ξημερώσει
το αναμμένο σου κερί!
Μου 'ταξες πως θα ξανάρθεις
περιμένω την αυγή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
