| |
πραξη ασκοπη
βουτια στο κενο
αυτη ειναι η
αληθεια.
Τα διχτυα τους με πνιγουν
τα ματια μου
γυρνω αναποδα
για να μην βλεπω.
Τα χερια μου σπαω
το στομα γεμιζω με λαθη.
Κοιτω την εικονα
που λατρευω
οσο χρονο μπορω να εχω.
Γιατι,
ενα τεταρτο
περναει σαν ηλιαχτιδα
μεσα απο τα
πολυχρωμα
φτερα της πεταλουδας.
Και η σκια
που αφηνουν στο δερμα μου
πολυχρωμη
ζεστη.
Η σκια των φτερων της.
Γιάυτο περιμενω
μεσα στις τυψεις,
την πεταλουδα.
Για την
σκια της...
Και οσα χρονια περασουν
οσα λαθη γινουν
εγω
θα την περιμενω,
να κατσει αναλαφρα,
να ερθει το φως
να δω την σκια της
να γινει κομματι μου...
Να γινει το δερμα μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
