| Μεχρι τα αστερια εσυ πετας
πανω στα βραχια εγω τσακιζομαι
για καλοκαιρια να μου μιλας
κι εγω χειμωνες να βασανιζομαι
Τυφλα ξενυχτια και σκορπαω
οπως η σκονη και ο καπνος
απο συνηθεια παραμιλαω
στους αδειους δρομους μοναχος
οταν ρωταω δεν απαντας
μεσ`τη σιωπη σου παραλογιζομαι
εσυ εχεις παψει να μ`αγαπας
κι εγω για σενα να χαραμιζομαι
Τυφλα ξενυχτια και σκορπαω
οπως η σκονη και ο καπνος
απο συνηθεια παραμιλαω
στους αδειους δρομους μοναχος
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|