Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εν γη αλμυρά-εφυγε-ο Βύρων Λεοντάρης
 

'Ήξεραν οι παληοί και προνοούσαν
να 'ναι ελαφρύ το χώμα τους

φύλαγαν πάντα ένα λευκό σεντόνι στο σεντούκι
συγύριζαν το μέσα τους , στόλιζαν τις ψυχές τους

ήξεραν να μοιρολογούν

εξοικειώνονταν με τους νεκρούς τά 'λεγαν μεταξύ τους
στ' όνειρό τους

κ' έπαιρναν απ' το χέρι τους το αντίδωρο του αγνώστου
κάθε που τους ξεπροβοδίζανε στου ξύπνου το κατώφλι

Κι εμείς τώρα δεν ξέρουμε ούτε πού 'ναι πεταμένα τα κόκκαλα
της μάνας μας...

Έχουμε αποκοπεί από τους πεθαμένους

δεν ακούγεται πια η φωνή τους μέσα στη φωνή μας

δεν ξέρουμε να κλάψουμε
πώς να φερθούμε μπρος στο θάνατο και τι να πούμε

Στα ουράνια βάραθρα γκρεμοτσακίζονται τα λόγια μας
άδεια χελωνοκαύκαλα.

(Βύρων Λεοντάρης -από τη συλλογή "Εν γη αλμυρά" )


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κανεις δεν ξερει εντελως,τι ειναι εκεινο που του δοθηκε να γραψει ( Μπορχες)
 
astrojoggi's
07-08-2014 @ 03:30
Αγριομυρίκη εν τη ερήμω

Το “ως σεαυτόν” δεν ήτανε για μένα
Αγάπησα τους άλλους δίχως ν’ αγαπάω τον εαυτό μου
Χωρίς αγάπη του εαυτού μου δεν ήμουν ούτε εγώ ούτε
άλλος ανάμεσα στους άλλους
δεν ήμουν τίποτε μέσα στην τρικυμία της σάρκας μου
στα σαλεμένα λόγια μου και στ’ αναφιλητά του νού μου
μα έπασχα στα δράματα των άλλων
εγώ ο χαμένος πάντα στα αδιέξοδά τους
εγώ των αποχωρισμών τους ο εγκαταλειμένος
ο παραμιλητός του πυρετού τους
Κι όλα αυτά έτσι Για ένα ήθος δηλαδή για μια ιδεολογία

Δεν ήταν ήθος ύβρις ήταν. Και δεν το ‘ βλεπες
αργεί αλλά σε βρίσκει το κακό
άξαφνα όλα γυρνούν τ’ απάνω κάτω
πατάς τους όρκους σου και πράττεις τ΄ αντίθετα απ’ την
πίστη σου και μένεις
στην ερημιά της πτώσης σου
να δέρνεσαι και να χαλιέσαι

Ά ν άντεξα τη ζωή μου ως εδώ δεν ήτανε για μένα
Και τώρα ποιος ο αμητός;
Ω βλέμματα, ω φωνές, ω αγγίγματα που με λιχνίσατε
στ΄ αλώνια της αλαζονείας και της ταπείνωσης
κρατήστε τον καρπό αλλά
δώστε μου πίσω το άγανο
το άγανο που τ’ αφήσατε του ανέμου
και χάθηκε χρυσίζοντας
προς τον βαθύψηλο ουρανό.
astrojoggi's
07-08-2014 @ 03:33
Δεν τον ηξερα...
αλλα απο τα λιγα που διαβασα
μακαρια η επιστροφη του ποιητη...
**Ηώς**
07-08-2014 @ 07:31
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/simeioseis/42/sim160.jpg
καλημέρα Βασίλη κι εγώ δεν τον ήξερα ιδιαίτερα

http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/simeioseis/42/5.html

MARGARITA
07-08-2014 @ 07:51
Δεν τον ήξερα....Καλό ταξίδι του....
**Ηώς**
07-08-2014 @ 09:10
τελικά είναι αυτό που λεν....μετά θάνατον...
riska
07-08-2014 @ 09:58
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ
ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΞΙΕΣ
ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ....
**Ηώς**
08-08-2014 @ 07:36
https://www.youtube.com/watch?v=K-mVbejYQJs

http://youtu.be/6JrgOydohb8
::hug.::
Nemo
08-08-2014 @ 18:26
Καλό ταξίδι κι ας τον φιλοξενεί μακάρια η γη της Καισαριανής.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο