| |
Κολλημένοι σε καρέκλες σκηνοθέτη
στα βότσαλα έρημων παραλιών
αγνατεύουμε στη νηνεμία
της απραξίας
το πέρασμα των πραγμάτων.
Πουκάμισα αδειανά
και δούρειους ίππους της Τροίας
απλώνουμε στους Μαραθώνες
και στις πολιτείες των Αθηνών
ως λάφυρα στον ερχομό των βαρβάρων
και σαν Διογένηδες επαίτες
τα ιμάτια επί των σαρκίων μας
ξεσκονίζουμε με περισπούδαστη τέχνη.
Τα λάβαρα των επαναστάσεων
και τα λείψανα ανύπαρκτων αγίων
μνημονεύουμε στις εγκυκλοπαίδειες
και στα λεξικά ανάκατης γλώσσας
με τις αυθεντίες να ρητορεύουν
για κάθε τι επιστητό και μη,
στα σαθρά θεμέλια
του πρόσφατου παρελθόντος.
Τι όμορφα ενδεδυμένοι που είμαστε
μέσα στην τόση παρακμή μας
και πόσο αριστότεχνα καλλωπίζουμε
την αποχαύνωση των ημερών
με συσκευές φορητές
και λόγια ασύντακτα, λέξεις κενές.
Πιστοί και πλούσιοι εν πνεύματι αυτώ,
διατετμημένοι σε δάνεια και αντιδάνεια
ξεχάσαμε την αξία του αυθεντικού...
Πόσο μας ταιριάζει η όποια μας κατάπτωση!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
