| |
Μια λίμνη από δάκρυα ,και δυο σταγόνες αίμα,
Το χρόνια τα παράλογα που ξόδεψα για σένα,
Την άπονη καρδούλα σου δεν άφησες ν' αγγίξω
Απ' τον καημό σου θα χαθώ, μες στη φωτιά θα λήξω
Παράπονα απ'τη σχέση μας ,σε άλλον δε θα κάνω
Μα της αγάπης τον νταλκά απ'την καρδιά δεν βγάνω
Σπίτια και αυτοκίνητα ,που αγόρασα για σένα
Μια δεκάρα ξεπουλώ και φεύγω για τα ξένα
Γιατί πολύ σε πίστεψα ,έναν Γενάρη γδάρτη,
Μ' έδιωξες απ'το σπίτι σου ,Αχ κοινωνία σκάρτη.
Τώρα λοιπόν σε χαιρετώ, και φεύγω δίχως πλάνη,
Πως μες τα δυο χεράκια σου θα έβρισκα λιμάνι,
Στους δρόμους πάλι απ'την αρχή ,σαν τον φτωχό αλήτη,
Περιπλανώμενος ξανά ,σαν τον γυμνό κομήτη
Να αρχίσω πάλι απ'την αρχή ,μου λένε όλοι οι φίλοι,
Μα το πικρό παράπονο δεν φεύγει απ'τα χείλη,
Την μοναξιά δεν την μπορώ, σαν είμαι μακριά σου
Αλλά ποτέ δεν συγχωρώ τα ψεύτικα φιλιά σου.
Γιατί πολύ σε πίστεψα ,έναν Γενάρη γδάρτη,
Μ' έδιωξες απ'το σπίτι σου ,Αχ κοινωνία σκάρτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
