| |
Μετά τις τέσσερις ξύπνησα σε μία διαφορετική μετασχηματισμένη πόλη
Κυνηγημένος από τα άγχη μου και την ανυπαρξία ελεύθερου χρόνου
Βγαλμένος εκεί σε φώτα παράξενα μιας άλλης εποχής
Στην απόλυτη ένωση όλων των εφιαλτικών μου στιγμών σε μία πόλη
Μέσα από τον μανιώδη μου κόπο αναζητώ την βραδύτητα
Μέσα από την βίαιη αιμάτωση των πληγών μου αναζητώ την θεραπεία
Μέσα από διαδικασίες ταπεινωτικές ζητάω να υψωθώ
Και εκεί κοντά στο απόλυτο μηδέν, ξαναγυρνώ στους ιδίους δρόμους
Μόνο που αυτή την φορά δεν μου θυμίζουν τίποτα ευχάριστο
Πάει καιρός που οι λέξεις δεν ωφελούν, που δεν πιστεύω σε τίποτα
Που εναλλάσσω τους ρόλους μου και ξεχνάω πως είναι να είμαι εγώ
Διασπώ την ζωή μου σε ασύνδετα επεισόδια και ταξιδεύω με όση μανία
Μου επιτρέπεται, μέσα και έξω από τις ανούσιες παράλληλες ζωές μου
Έχει περάσει καιρός από τότε που έψαχνα να βρω τον στόχο, το νόημα
Καιρός από τότε που εκτιμούσα κάτι μικρό, που με αγαπούσα
Βρίσκομαι τόσο μακριά από οποιαδήποτε λύπη ή χαρά που βασίζεται
Σε απλές- λογικές απαντήσεις
Έχω περάσει ανώδυνα στον χώρο του θανάτου της ύπαρξης
Στον χώρο των αναπάντητων ερωτημάτων
Στον χώρο της μόνιμης απουσίας ευχάριστων εκπλήξεων
Στην δοξολογία του αιώνιου γκρι
Τέλος πιστεύω πως όλα πάνε κατά διαόλου
Είτε προσπαθήσω είτε όχι
Εντούτοις, όταν όλα πάνε κατά διαόλου, και όταν
Ταξιδεύεις μέσα και έξω σου τόσο πολύ..
Όλα πάνε κατά διαόλου με ένα απίστευτο στυλ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
