| |
Ήταν αλλιώτικη η νύχτα η αποψινή
μ' ένα φεγγάρι μαγεμένο
και μία θλίψη
στ' απόκρυφα σημεία της καρδιάς
ένα βάσανο θαμμένο
στη σάρκα μέσα της ψυχής
που κάνει τα μάτια να ματώνουν
στη σιωπή.
Μα ξαφνικά ανοίγει η πόρτα
τ' ουρανού
και είσαι εσύ
να με κοιτάς με βλέμμα καθάριο
ξεχασμένο
απ' την κακία του κόσμου
να μου χαμογελάς
μ' ένα χαμόγελο που
η ομορφιά του δε συγκρίνεται
μ' οτιδήποτε καλό
σε τούτο το ρηχό κι άσχημο
κόσμο.
Στο πρόσωπό μου απάνω
έφερες γλυκά
τη δροσιά των χειλιών σου
και σαν να μουν λουλούδι
ένιωσα ν' ανθίζω.
Για σένα απόψε
δε σταματά να χτυπά
η καρδιά
και το φεγγάρι καίγεται
μέσα στα χέρια σου
τ' αστέρια ζηλεύουν
την λάμψη αυτή
από τα μάτια σου
που εκφράζουν την ακτινοβολία
μιας ψυχής
καθάριας
όπως το γάργαρο νερό
που τρέχει στα ποτάμια.
Για σένα απόψε
θα ξεχάσω πως υπήρξα
πριν σε γνωρίσω
και θα γεννηθώ ξανά
μέσα από την ήρεμη φωνή σου
θα πω πως δεν υπάρχω πια
θα γίνω ένα μ' εσένα
θάλασσά μου
να μη με βρίσκει
ανθρώπου κακία
και θα νιώθω ζωντανή
όταν θα μ' αγαπάς εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
