| |
Ανάλαφρες διαθέσεις ζωηρά ξεχύνονται,
σε αγεωγράφητα ρυάκια,όπου ζωή ευδοκιμή.
Σε πάνθεον βλάστισης χρωμάτων και αρωμάτων περιφέρεσε,
τις σειρήνες αναμένεις,άλυτος στο κατάρτι σου.
Ο φορτισμένος πυρήνας σου,αρχίζει να εξατμίζεται,
υπό του ήλιου το μεταξωτό σεντόνι.
Το μαύρο του χρωματός σου,χαροπά επιτρέπεις να εισέλθει και εντός σου,
αναγλείφης τα χείλη σαν,φαίνεσε απαλλαγμένος απο την δίνη.
Όμως χειμώμας καραδοκεί..
Δέρμα θα έχεις νέο,εμπειρίες νέες πολλές,
του εαυτού σου η βαθεία μελαγχολία,θα σε πλησιάζει μέρες οπως αυτην βροχερές.
Πλέον δεν θα λούζεσε απο του φεγγαριού το αχνό φώς,
αλλά απο κρίματα μου αποφεύγεις συνεχώς.
Τα λάθη σου θα προσμένουν μαρμαρωμένα να τα εξυψώσεις,
πνιγμένος απο δάκρυα τον χαμένο χρόνο του καλοκαιριού,θα ψαχουλεύεις να περισώσεις.
Ας υποδεχτούμε το καλοκαίρι να μπεί μέσα μας εν μέρει,
ας παγιώσουμε τον χειμώνα ως βάση της συνειδήσεως,στης ζωης τον κυκεώνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
