| |
Ποσο με φοβιζει αυτος ο χειμωνας, που δεν θα ξαναδω τον γιαννη
ο χρονος μου μοιαζει με αιωνας, απο το πρωι ως το βραδυ.
μονη στο δρομο πως θα βαδιζω, τα βραδια μες την ερημια
που θα βρω τα δυο του χερια να κρατησω, στο κρυο και την παγωνια.
και στις γιορτες του δεκεμβρη, δεν θα εχω τιπατα για παρηγορια
αφου ξερω πως δεν θα ερθει, μαζι να κανουμε χριστουγεννα πρωτοχρονια
"απο τοτε που εφυγες καθε βραδυ
με πιανει ο πονος η στεναχορια και το δακρυ
μην με αφηνεις θα καταρευσω
διεξοδο δεν εχω για να ανταξω
μονο εσενα εχω στη ζωη
πεθαινω για μια αγκαλια και ενα σου φιλι"
ποσο με φοβιζει αυτος ο χειμωνας, που δεν θα ξαναδω την κατερινα
με τυλιξε η μοναξια σαν χιτωνας και δεν με χωραει ολοκληρη αθηνα.
μονος στο δρομο πως θα βαδιζω, τα βραδια μες'την ερημια
αν δεν την ξαν'αντικρισω, μονος θα σβησω σε μια γονια.
ο χειρωτερος εχθρος αυτη την στιγμη, ειναι ο χρονος που εναντιον μας κοιλαει
μαχαιρια ο χωρισμος μας στυγερη, που πισωπλατα μας χτυπαει.
"απο τοτε που εφυγες καθε βραδυ
με πιανει ο πονος η στεναχορια και το δακρυ
μην με αφηνεις θα καταρευσω
διεξοδο δεν εχω για να αντεξω
μονο εσενα εχω στη ζωη
πεθαινω για μια αγκαλια και ενα σου φιλι"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
