| |
Τι αποστομώνει λοιπόν αυτό το σκοτάδι που εισβάλει
κάθε δειλινό κι ανέτοιμους μας βρίσκει
να πολεμάμε μια θλίψη;
Κι ο θάνατος
κινεί τις μαριονέτες του επιδεικτικά
και το σκηνικό του με δράμα τελειώνει.
Ο εγώ ο εσύ και ο άλλος
Ο που ενδύεται μια λύπη και μες τον καθρέφτη του αυτή
ποτέ δεν φαίνεται-
Περνά ξαναπερνά – στο τέλος
ένα σύννεφο κομπάζει
ότι σάρωσε τον ζοφερό ορίζοντα
κι έχυσε το σορόπι του πάνω στα σκαλοπάτια που το καλοκαίρι άφησε να οδηγούν στον ουρανό.
Στην Ημαθία ή στα Χανιά
ουδέτερα και αμετάκλητα
η μουσική συμφιλιώνεται με την ρακή και στον χορό
ανήκουνε τα περαιτέρω.
Τι να τα πω τι να τα μολογήσω:
ίδια οι σιωπές συνωμοτούνε να με ανηφορίσουνε
στην φρυκτωρία του αιώνα-
Βλέπεις ελπίζω ακόμα στον Άνθρωπο!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
