| |
[align=center][B]
Να με προσκαλείς
τάχα για καφέ
και μετά να γίνεται
κάπως κομπλικέ--
το θέμα, όταν πάνω μας
πέφτουν τυχαία βλέμματα
κι ανάβουνε απρόβλεπτα
κι όμως μοιραία τα αίματα.
Ας κάνουμε λιγάκι τους ανήξερους
κι ας έχει ο νους μας πάρει άλλους δρόμους,
ας πούμε λίγα λόγια για ανύποπτους
του παιχνιδιού να μπλέξουμε τους όρους.
Να το κάνουμε να φαίνεται αθώο,
σαν να κρύβουμε βαθιά παρανομία,
το λευκό μας να λερώσουμε μητρώο,
με μια κόκκινη κηλίδα απ’ αμαρτία.
Να με προκαλείς
τάχα παιδικά
όπως κάπου έμαθες
στα εφηβικά--
τα χρόνια, που η άγνοια
ήταν αγνή και άδολη
κι αυθόρμητα αγγίγματα
σε θέση μας φέρναν άβολη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
