| |
Ενοικος μιας θλιψης παντοτινης
πύρωνε τα ονειρα του στον ηλιο του πρωϊνού και
τα ξεσκονιζε προσεκτικα τις νυχτιες.
Μυριζε σανδαλοξυλο και
ο καπνος που τον τυλιγε ηταν καταλοιπο μιας αλλης εποχης.
Συνέργεια στο απιθανο...
Ρουφιανος η ηδονη!
Αστεγος της ζωης του...
βρηκε μια κογχη και αρχισε να μετρα ανασες...
Μια- δυο!
Πολλες...
Και χτυποι!
-αγνοουσε τους χτυπους της καρδιας-
Απο νυχτα σε μερα, ταξιδια στη χαρα.
Επιστροφη σταθερη, παντα σε θολα νερα...
Επαιζε με τα χειλια του ενα μονοτονο σκοπο...
Ζω!
Δε ζω...
Τελευταια φορα τον ειδα να φοραει ενα λευκο πουκαμισο και να χανεται στη θαλασσα.
Τον συναντησα παλι, -χρονια μετα-
μεσα στο απελπισμενο βλεμμα του καθρεφτη μου μπροστα...
Μαγδα Δουκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
