| |
ΤΟ ΚΑΜΑΚΙ
Σε κοίταξα απ τη μέση και κάτω
Και σκέφτηκα, είναι πολύ έξυπνη
Μετά σήκωσα το βλέμμα
Από τη μέση, μέχρι το λαιμό και είπα
Αυτή είναι θηλυκός Αϊνστάιν
Και όταν έφτασα στο πρόσωπο
Ανέκραξα, εύρηκα – εύρηκα
Μην κοκκινίζεις, εσύ είσαι αυτή
Μ αρέσεις, αλλά ξέρω, για να σε συγκινήσω
Πρέπει να χαϊδέψω το μυαλό σου
Το να πω, πόσο όμορφη είσαι
Είναι κάτι το κοινότυπο και το ξέρεις
Γι αυτό κι εγώ μιλάω για το πνεύμα
Που βρίσκεται παντού
Σε κοίταξα και είσαι ένα χάρμα
Και παρ όλο που δεν σ άκουσα να μιλάς
Έβγαλα το συμπέρασμα, ότι
Ένα πλάσμα σαν εσένα, δεν μπορεί
Παρά να λέει, μόνο σοφίες
Κι αν δεν τις λέει, τίποτα δεν μ εμποδίζει
Εγώ να τις αντιλαμβάνομαι, σαν σοφίες
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 11/12/2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
