| |
[align=left][B][I]
. . *~* Ανασκιρτούν τα στήθια *~*
Στη πλάση μόνος ξενυχτά, ο φτερωτός λυράρης
βαρκούλα φτιάχνει ερωτική
των πόθων ο βαρκάρης.
Κι' αστράψαν αμέσως τα κορμιά
στο φλογερό του χρώμα, έσκισε στήθη με κουπιά
για βελουδένιο στρώμα !
Νεράϊδα χρυσοστόλιστη, χιλιοτραγουδισμένη
άνοιξες δρόμο ερωτικό
μ' άρωμα φορτωμένη.
Έρχεσαι σαν τον άνεμο, μες της καρδιάς τη χώρα
είσαι η αύρα του γιαλού
σύννεφο που 'χει μπόρα !
Σάλεψες ένα μου στρατό, μ' αισθήματα γεμάτο
σαν Έρωτας πολεμιστής
το τόξο σου σπαθάτο !
Βέλη βροχή σημάδεψες, στα μαγεμένα δάση
και αίφνης ξεσηκώθηκε
με καλπασμούς η μάχη !
Σε βλέπω ακριβοθώρητη και χαμηλοβλεπούσα
η θηλυκιά κορμοστασιά
και της καρδιάς η Μούσα !
Θεία ομορφιά, Πηγή παθών, ερωτοφορτωμένη
με τους θεούς, παραμιλώ
δεν ξέρω τι μου μέλει !
Την αγκαλιά σου θέλησα, να πιω το άρωμα σου
και να λουστώ τον μόσχο σου
τα μύρα του σεβντά σου !
Κάμποι ανθόσπαρτοι μεθούν πουλιά στις ευωδιές σου
"ανασκιρτούν τα στήθια" μου
ποθώντας τις χαρές σου !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
