Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αλήθεια χτυπάει μια φορά την πόρτα
 Πως να ξεχάσω δεν το θέλω......
 

Εσύ έχασες! Έχασες να δεις λευκό διάδρομο φυγής
που αρνείται να γίνει το σκοτεινό σπιτικό
ενός σκασμού εγωισμό, ενός Θεού της θλίψης.
Να ακούσεις τον ήχο που κάνει η βελόνα
όταν καρφώνει την καταστολή.

Αλλά τι λέω! Δεν είδες αλυσίδες να σέρνονται,
ούτε έκλεισες τα αυτιά σου στις κραυγές
που φτιάχνουν τραγούδια.

Εσύ έχασες! Ναι! Θα σου έδειχνε μια ζωγραφιά
από ανέμους και φωτιά. Και θα έκαιγες τον πόνο.
Κι ότι περίσσευε θα το σκορπίζανε οι άνεμοι.
Και θα ματώνανε. Και η ζωγραφιά θα είχε πιτσιλιές
από κόκκινο. Κόκκινο δικό σου. Το αποτύπωμα σου.
Φευ! ανάλαφρη στα λημέρια σου θα γύρναγες.
Με ένα πανωφόρι γαλήνης. Εσύ έχασες!
Φως!

Τίποτα κρυφό από τον ήλιο. Και εκείνης ποτέ
δεν της άρεσαν οι σκοτεινοί άνθρωποι.
Αλλά πως μπορείς;
Πως μπορείς εσύ που μαύρο φόρεσες να μην νοιώθεις;
Αλλά τι λέω! Εσύ μόνο χρώμα στο ρούχο άλλαξες.
Χα! Θα σε απάλυνε. Θα σου δείχνε τα σημάδια
στους καρπούς της με ασημένιο μολύβι.
Τις χαρακιές της.

Γιατί εκείνη με τον θάνατο συναντήθηκε δύο φορές.
Βλέπεις δεν άντεχε τον πόνο, ούτε το σκοτάδι.
Δύο τσιγάρα δρόμος ήτανε μα έκρυβε αλήθειες.
Σπαρμένος με μια εκατοντάδα χρωματιστά σποράκια
να βρει ο θάνατος τον δρόμο να ξεφαντώσει.
Με την δική της συνενοχή, να νικηθεί.
Δεν τα κιμιάσανε.
Αχ! μάτια μου. Εσύ έχασες!

Η αλήθεια χτυπάει μια φορά την πόρτα.
[I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven
 
pennastregata
25-08-2014 @ 13:01
Έξοχη γραφή, ρευστή και δυνατή συνάμα, όπου συνυπάρχουν σκληρότητα και τρυφερότητα... Τα φιλιά και την καλημέρα μου.
http://youtu.be/UVONLrR2ucE
**Ηώς**
25-08-2014 @ 13:46
Γιατί εκείνη με τον θάνατο συναντήθηκε δύο φορές.
Βλέπεις δεν άντεχε τον πόνο, ούτε το σκοτάδι.
Δύο τσιγάρα δρόμος ήτανε μα έκρυβε αλήθειες.
Σπαρμένος με μια εκατοντάδα χρωματιστά σποράκια
να βρει ο θάνατος τον δρόμο να ξεφαντώσει.....τι γράφεις........... ::love.:: ::love.:: νά'ξερες πόσο αγγίζει....::1326.::
ΒΥΡΩΝ
25-08-2014 @ 15:17
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Aιρετικός
25-08-2014 @ 18:13
Εμπνευσμένο . . .
riska
25-08-2014 @ 20:05
::up.:: ::up.::
prince philip
25-08-2014 @ 20:49
::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
Μ.Ελμύρας
25-08-2014 @ 21:48

Εξαιρετική γραφή! Καλησπέρα!
ψιτ-ψιτ
26-08-2014 @ 20:34
ρε τελικα με αρεσεις εσυ
psyxanemisma
26-08-2014 @ 23:22
το πανωφόρι της ζωής
αλήθειας το καρνάγιο
πόρτα που χτύπησε σιγά
και σου 'δωσε κουράγιο....

οι χαρακιές που έζησες
κοντύλια που πληγώνουν
έρωτες που μέτρησες
σχέσεις που δε τελειώνουν....


αστερόσκονη ονείρων.......χαλί στη ζωγραφιά σου.....

Denis
27-08-2014 @ 00:38
Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τούτο μου 'φερε στον νου τη σύγχρονη Μήδεια του Λουδοβίκου, που πέταξε, λέει, τη... ντροπή της μες στον φωταγωγό... Ίσως, επειδή έχει κάτι από την τραγικότητα των εγκλεισμών...

http://www.youtube.com/watch?v=FlWRlJT8K_o ... ::hug.::
seizeTHEday
08-12-2015 @ 22:19
Διάφανο σα την ψυχούλα σου.
malkon64
26-05-2016 @ 12:33
Εξαίσιο ...........!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο