| |
[align=center]Αναζητώ τα συναισθήματά μου χαμένη στη τρέλα
και ύστερα αναρωτιέμαι
Μήπως τελικά δεν τρελαίνομαι;
Μα έπειτα ακούω την φωνή σου
και ξέρω πως αυτή η ζεστασιά μέσα μου
είναι μόνο δική σου...
Λες σε έχω αλλάξει...
Τί άραγε έχεις απογίνει
Ο καθρέπτης της δικής μου γύμνιας;
Ή μήπως ανάσα της συνείδησής μου;
Τελικά η ανυπότακτη ψυχή μου
γίνεται δέσμια δικιά σου;
Τρία χρώματα έχει ο δικός μας κύκλος
Άσπρο, το απόλυτο της αφέλειας
Γκρίζο, θαμπό της απελπισίας
Κόκκινο, το ζεστό της αυταπάτης μας...
Μα όλα ευθύνονται στην απουσία
ή μήπως γνωρίζουμε το αντίθετο;
Όποια και αν είναι η πλοκή της ιστορίας
σαν στοίχημα κερδίζουμε ή χάνουμε
Στο τέλος όμως σίγουρο θα είναι ένα και απόλυτο
πως το ταξίδι υπήρξε απλά θεσπέσιο...
Συνοδοιπόροι θα τερματίσουμε
και για αυτό, σίγουρα, σε ευχαριστώ
Σου εύχομαι λοιπόν
να φτάσεις τον δικό σου τον Θεό
Και αν τελικά στο μοιραίο
ταιριάζει το δικό μας ανεπιθύμητο
την θύμησή μου να κρατάς
και το ανεκπλήρωτο όνειρο
ιερό, αιώνιο ερείπιο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
