| [align=center]Ξημερώματα πάλι στο δρόμο,
μεθυσμένος παραπατάς,
το σακάκι σου πάνω στον ώμο,
κι αναμνήσεις θολές κουβαλάς.
Κάθε αστέρι σου θυμίζει αυτά τα μάτια,
μια λάμψη που δεν τη χωράει ο νους,
στο φεγγάρι καθρεφτίζουν τα μαλλιά της,
και στον άνεμο την φωνή της πάλι ακούς!
Ξημερώματα μόνος γυρίζεις,
με το βλέμμα στον ουρανό,
την θυμάσαι και πάλι δακρύζεις,
σε πονάει που δεν είναι εδώ.[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 30/08/2014
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|