| |
Στου κόσμου την μετέωρη αλήθεια
Οι άνθρωποι στερεύουνε θαρρώ
Και κάθε που προστρέχεις για βοήθεια
Σε διώχνουνε.. με βλέμμα φθονερό...
Κι απάντηση δεν έχω να σου δώσω
Αδέξια παλεύουν τη ζωή
Μ' αφού τον εαυτό μου δεν θα σώσω
Είναι άχρηστη η κάθε συμβουλή...
Να φταίει που τα θέλω όλα δικά μου;
... Στα λίγα να ενδώσω;.. Στα πολλά;...
Τα χρόνια που περνούν από μπροστά μου
... Γεμάτα είναι τάχα;.. ή αδειανά;...
Φορές νιώθω και τύψεις που κοιμάμαι
Που στέκομαι ακίνητη.. δειλή...
Για όλα όσα λέω πως φοβάμαι
Αισθάνομαι ντροπή.. μόνο ντροπή...
Μα ποιός χαρίζει.. πες μου.. τις δυνάμεις;
Αντίθετα στο ρεύμα κολυμπώ
Και τάχα πώς κερδίζεις.. αν δεν χάνεις;
Το άδικο με πνίγει στο λαιμό...
Μονάχος του ο άνθρωπος γεννιέται
Διαλέγει τον σταυρό του από μωρό
Κι αφού μία ζωή θα τυραννιέται
Ας πράξει.. έστω - λέω - το σωστό...
7-6-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
