| |
ΑΣΤΡΑ ΜΗΝ ΜΑΛΛΩΝΕΤΕ
Στήσαν καβγά στον ουρανό ,Ο ήλιος με τ’ αστέρια,
Μαλλώνανε ποιός φώτιζε, Χειμώνες καλοκαίρια,
Ο ήλιος πουν’ ο βασιλιάς, του ουρανού την μέρα,
Μάλλωνε με τον φίλο του, τον πολικό αστέρα,
Θύμωσαν τότε οι αστερισμοί, κόψαν την καλημέρα,
Στον ήλιο δεν μιλούσανε, τον κάναν όλοι πέρα,
Ζήτησαν απ’ τον βασιλιά, συγγνώμη να ζητήσει,
Απ’ τον αστέρα του βορρά, να τον εξευμενίσει,
Μα ο ήλιος τότε θύμωσε, και γύρισε την πλάτη,
Ήξεραν όλοι ότι αυτός, θα κράταγε γινάτι,
Στήθηκε τότε ένας καβγάς, μεγάλος στα ουράνια,
Κάποιοι πλανήτες σπέρνανε, για να γελούν ζιζάνια,
Πέρασαν όλες οι εποχές, ξανάρθε καλοκαίρι,
Κι ο πόλεμος δεν τέλειωνε, δεν παίρνανε χαμπέρι,
Μα τότε, αποφάσισε και βγήκε το φεγγάρι,
Να γίνει μεσολαβητής, κι άρχισε το παζάρι,
Ήλιε του λέει, δεν μπορείς τις νύχτες να φωτίζεις,
Πρέπει να ξεκουράζεσαι, τον κόσμο να φροντίζεις,
Κι εσείς αστέρια αδέλφια μου, τις μέρες να μην βγείτε,
Μόλις ο ήλιος κοιμηθεί, εσείς να γεννηθείτε,
Ελάτε, τα γινάτια σας, αφήστε τα στην άκρη,
Τους είπε και στα μάτια του, φάνηκε ένα δάκρυ,
Ο ήλιος συγκινήθηκε, και σήκωσε τα χέρια,
Συγγνώμη τότε ζήτησαν, όλα μαζί τ’ αστέρια,
Κι όλοι μαζί ορκίστηκαν, ποτέ να μην μαλλώσουν,
Άλλη φορά ποτέ ξανά, δικαίωμα μην δόσουν.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
