| Τα δάκρυα στέγνωσαν και είπα να πηγαίνω
Εξάλλου ότι ήτανε να πούμε έχει υποθεί
Μετά από χρόνια ίσως μάθω να πεθαίνω
Ψάχνοντας μάταια στα αψυχα ζωή
Οτι αγγίζεις το πλιγώνεις
Το πονάς και το θολώνεις
Στους ανέμους το σκορπίζεις
Δεν αξίζεις ...
Τα δάκρυα στέγνωσαν και βλέπω καθαρά
Πίσ' απ´ το βλέμμα σου έχω μάθει να διαβάζω
Οσα παλιότερα μου έδιναν φτερά
Κι όλα όσα πια με κάνουν να διστάζω
Οτι αγγίζεις το πλιγώνεις
Το πονάς και το θολώνεις
Στους ανέμους το σκορπίζεις
Δεν αξίζεις ...
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|