| |
Ειναι σκληρο να αδιαζεις το συρταρι σου
Ειναι σαν να αδειαζεις (ολοκληρη) τη ζωη σου
Ειναι οτι εκανες,το καμαρι σου
Ειναι οπως λενε, η ψυχη σου
Εκει μεσα εχεις ξεχασει τις αναμνησεις σου
Εκει μεσα ειχες βρει τον εαυτο σου
Εκει μεσα εχεις ζησει τις ψευδευσθησεις σου
Εκει μεσα εχεις ολα τα πραγματα,για το καλο σου
Και ομως οι αναμνησεις σε κανουν να βουρκωνεις
Και ομως θελεις και δεν θελεις να γυρισεις στα παλια
Και ομως με τα προσωπα που αγαπας,μαλωνεις
και εχεις αδικο,για ακομα μια φορα
Cure η Χαρουλα δεν εχει σημασια πια
Ολα αυτα ειναι ολα αυτα που αγαπησες
Αυτα που ακους τωρα για στερνη φορα
κρυβεσαι φοβασαι θελεις να μεινεις μονος,αλλα δακρυσες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
