| |
Λέξη δεν άκουσα από όσα μου είπες εκείνη τη μέρα.
Φαινόμουν αφοσιωμένη,χαμένη στα λόγια σου,
όμως δεν έκανα τίποτα άλλο παρά να κοιτάω τα χείλη σου.
Μίκρα και καλοσχηματισμένα.
Πρώτη φορά αναζητούσα τόσο απεγνωσμένα ένα φιλί σου.
Τόσο,που το μυαλό άρχισε να κάνει εικόνες και να παίζει παιχνίδια.
Σαν δυο θάλασσες βαθιές φάνταζαν τώρα τα χείλη σου.
Κι εγώ εκεί,απέναντί σου,έτοιμη να βουτήξω μέσα τους με τόση λαχτάρα και να τις ρουφήξω,να πάρω μέσα μου και την τελευταία σταγόνα.
Πόσο δειλή στάθηκα που δεν διεκδίκησα αυτό το τελευταίο φιλί που τόσο επιθυμούσα,ή έστω,
που δεν στο ζήτησα.
Τώρα όμως είνα αργά.
Τώρα καίγομαι στη φλόγα του ανεκπλήρωτου περιμένοντας να περάσει κανένα κυμματάκι..
Δεν λέω,περνάει που και που! Δροσίζομαι,πλατσούριζω λίγο εκεί στα ρηχά του και ύστερα,
το αφηνω να φύγει αναπολώντας τις καταδύσεις μου στον ατέλειωτο ωκεανό σου.
Δίκαιη τιμωρία η νοσταλγία.
Αυτή αξίζει στους δειλούς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
